«Εγώ νομίζω ότι η ώρα έρχεται.

Νιώθω ότι πλησιάζει.

Το βλέμμα μου έχει κουραστεί

κοιτώντας την αναπαραγωγή των στρατιωτών.

Δεν ξέρω αν ο πόλεμος μας έχει τελειώσει.

Θαρρώ όμως πως έρχεται η ώρα

οι μήτρες να επιστρέψουν

και μαζί τους ο γόνος,

οι στρατιώτες και επιβήτορες.

Δεν ξέρω αν κυματίζει η σημαία .

Δεν ξέρω τίποτα για νίκη ή για ήττα.

Δεν είδα κανένα σημάδι θριάμβου μα ούτε και καταστροφής.

Δεν είδα άσπρο ή μαύρο περιστέρι.

Νιώθω όμως πως η ώρα έρχεται.

Νιώθω ότι πλησιάζει.

Βλέπω την κούραση  μου που κουράστηκε πια..».

Ο Γιώργος μας έφυγε ξαφνικά εκείνο το απόγευμα του Σαββάτου της 4ης Μαρτίου 2017.

Η ποίησή του ταπεινή προσευχή.

Σε καιρούς όπου και ο τελευταίος θνητός αυτής της Πόλης εντάσσει στους άμεσους στόχους του την ύψιστη μορφή περί πάρτης, ο Γιώργος με μοναξιά και γενναιότητα Δικτύου Λόγου και Πράξης έπλεε αντίθετα στο ρεύμα, ολιγαρκής, υπερήφανος και ασκητικός.

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης