Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυροφάγου και εν όψει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ο Κύριος λέει: «Αν συγχωρήσετε  τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα συγχωρήσει και εσάς ο ουράνιος Πατέρας. Αν όμως δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους,  ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα».

Η εμπειρία της συγγνώμης που προσφέρει ο Θεός στον άνθρωπο, δημιουργεί μέσα του την αυτονόητη υποχρέωση να φέρεται και αυτός με την ίδια επιείκεια στον συνάνθρωπό του.

 «Όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριτές που παραμορφώνουν την όψη τους για να δείξουν στους ανθρώπους πως νηστεύουν. Σας διαβεβαιώνω πως έτσι έχουν κιόλας λάβει την ανταμοιβή τους.

Όταν η νηστεία από παιδαγωγικό μέσο πνευματικής προόδου του χριστιανού γίνεται σκοπός της θρησκευτικής ζωής, η όταν αποβλέπει στην ικανοποίηση της συνειδήσεως, η αποβαίνει πιστοποιητικό για την καλή γνώμη των άλλων για μας, τότε δεν έχει καμμία σχέση με τη γνήσια πνευματική ζωή, είναι τύπος χωρίς περιεχόμενο. Η αληθινή και ευάρεστη στο Θεό νηστεία δεν είναι η αποφυγή ορισμένου είδους τροφών,  αλλά η απαλλαγή από πάθη και φιλοδοξίες, από κακότητες και πονηριές. «Εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, καταλαλίας ψεύδους και επιορκίας» γράφει ο Μέγας Βασίλειος.

Και το ευαγγελικό ανάγνωσμα τελειώνει με την στροφή της προσοχής του ανθρώπου στην συγκέντρωση θησαυρών αιωνίων και άφθαρτων και όχι επίγειων που φθείρονται και κινδυνεύουν να κλαπούν, να υποτιμηθούν, να χαθούν.  «Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στην γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά και όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Αντίθετα, να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος, ούτε οι κλέφτες.