Μπροστά σε χιλιάδες επισκέπτες αναβίωσε και φέτος, όπως εδώ και σχεδόν εξήντα χρόνια,  το έθιμο «Τζάρου» στην κήτη του Κόσυνθου.

Οι κάτοικοι του Σαμακώβ, οι «Καβακιώτες»,  για βδομάδες κουβαλούν ξύλα και τα παιδιά το έχουν σαν παιχνίδι, να μαζεύουν κλαδιά, χόρτα, μικρά και μεγάλα ξυλαράκια και να κατηφορίζουν το πρανές για να τα τοποθετήσουν στην κήτη του ποταμού Κόσυνθου.

Αυτό το έθιμο και αυτή τη συνήθεια που ως έθιμο έχουν εκεί οι κάτοικοι της περιοχής, πρέπει να το διαφυλάξουμε και να το συνεχίσουμε, γιατί σιγά σιγά σβήνουν αυτές οι συνήθειες που μας φέρνουν κοντά στη φύση, στη γειτονιά, κοντά στην Πόλη μας….

Κάτω από τη λάμψη πυροτεχνημάτων  η  τελετή λήξης, φώτισε τον Θρακιώτικο ουρανό,  υποστηρίζοντας  την αναγέννηση και τον ερχομό του νέου μέσα από τις στάχτες του παλιού.

Ο «Τζάρος» ή «Τζάρους» κατά τους κατοίκους της Ανατολικής Θράκης, ήταν ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε έναν σωρό από πουρνάρια.

Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς καιγόταν στο κέντρο αλάνας, πλατείας ή σε υψώματα, για να μην έχουν το καλοκαίρι ψύλλους.

Το έθιμο αυτό το έφεραν οι πρόσφυγες από το Σαμακώβ της Ανατολικής Θράκης και αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους του ομώνυμου συνοικισμού, ο οποίος βρίσκεται κοντά στη γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου στην παλιά πόλη της Ξάνθης.