ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ»

Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού είναι αυτή που μας αφηγείται ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην σημερινή ευαγγελική περικοπή.

Η απόδοση του φωτός στους τυφλούς, πέραν της αποδεικτικής σημασίας της για την μεσσιανική ιδιότητα του Χριστού, έχει και ένα άλλο βαθύτερο νόημα: Είναι σημάδι μίας νέας κατάστασης πραγμάτων που εισβάλλει μέσα στον κόσμο του σκότους και της τυφλότητας.

Είναι χαρακτηριστικό στη διήγηση της θεραπείας του τυφλού, ότι ο Χριστός πλάθει πηλό και επιχρίει τα κλειστά μάτια του τυφλού στέλνοντας τον να πλυθεί στη δεξαμενή του Σιλωάμ. Όπως ο θεός, κατά την αρχική δημιουργία του κόσμου πλάθει με χώμα τον άνθρωπο, έτσι και ο Χριστός με τον ίδιο τρόπο αναδημιουργεί το καταστραμμένο από την φθορά της αμαρτίας πλάσμα. Και όπως ο Θεός προστάζει το «γεννηθήτω φως», έτσι και ο Υιός του Θεού με την ίδια δημιουργική δύναμη δίνει το φως στον τυφλό και ανοίγει τα μάτια των ανθρώπων να δουν την αλήθεια.

Ωστόσο διαφορετικά αντιδρούν οι άνθρωποι μπροστά στο αποκαλυπτόμενο φως του Χριστού. Ενώ ο θεραπευμένος  τυφλός ομολογεί και διακηρύσσει χωρίς φόβο σ’ όλους την πίστη του στο Χριστό, οι Φαρισαίοι με κάθε τρόπο και μέσο, ακόμη και με εκφοβισμό των γονέων του θεραπευθέντος, προσπαθούν να αρνηθούν την πραγματικότητα του θαύματος. Αρνούνται το φως και εξακολουθούν να παραμένουν στο σκότος. Δεν τολμούν να κοιτάξουν προς το φως, γιατί προτιμούν το σκοτάδι που κρύβει και σκεπάζει τα έργα τους.

Στη στάση του θεραπευμένου τύφλού και των φαρισαίων της διηγήσεως απηχούνται οι δύο διαμετρικά αντίθετες στάσεις των ανθρώπων έναντι του θείου φωτός. Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται από το αν θελήσει να αντικρίσει με θάρρος το φως η από το αν προτιμήσει το εύκολο σκοτάδι.