Εποχή που και η συνέχει έχει το κύρος της.

Ο Θάνος…. ο φίλος…. ο φρέντι…..

Αγνός και ανύποπτος,

πορεύθηκε αμόλυντα με τους δικούς του κώδικες,

τα δικά του εργαλεία,

τα δικά του σύμβολα,

την δική του λαλιά.

Αυτήν την λαλιά του λοιπόν είδα μετά από καιρό,

απρόσεκτος γαρ ως συνήθως με τα πολλά που συλλογιέμαι,

σμιλευμένη πάνω στην αθώα αυθεντικότητα

του «Δόν Κιχώτη του»,

που αξιώθηκα να με δωρίσει πριν από πολλά χρόνια

και πριν ακόμη την δράση του συλλογικού

Δικτύου Λόγου και Πράξης.

Σήμερα όλα του τα έργα,

σπάνια και δυσεύρετα,

άλλα σε κάποιες αστικές γωνιές της γενέθλιας πόλης του

και άλλα κρυμμένα σε «προσωπικές συλλογές»,

μαρτυρούν την δημιουργική του ματιά,

η οποία συνοψίζεται  μεθυστικά

στην χαμένη αθωότητα που  κατάθεσε διαχρονικά.

Τα έργα του, ως αμμοβολείς αστερόσκονης,

πάλεψαν απέναντι στους ζηλωτές

της χρόνιας αγρανάπαυσης και ανακύκλωσης

των ιθαγενών λεοντόψαρων.

Όλα κομμάτια της πληθωρικής του δημιουργίας.

Ο Θάνος δεν άφησε ποτέ να γίνει σανίδα σωτηρίας

για τους απαίδευτους  «βαθείς νόες»

της τοπικής θεσμικής και συλλογικής

κουλτουλιάζουσας ημιμαθούς συνισταμένης.

Τον συναντώ κάθε πρωινό,

ελεύθερο από ισχυρά αστικά δεσμά,

να μου διαπιστώνει και να μου μηνύει

ότι πάντα θα υπάρχει ένα νέο όραμα που θα τον συνοδεύει.

Φίλε σε Ευχαριστώ

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης