«Εάν τις διψά ερχέσθω προς με και πινέτω». Με αυτά τα λόγια αρχίζει ο Κύριος την ομιλία του που κατά την σημερινή ευαγγελική περικοπή απηύθυνε προς τους Ιουδαίους την τελευταία μέρα της μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής.

Η εορτή αυτή στον ιουδαϊκό κόσμο ήταν η ανάμνηση της Νομοδοσίας. Ο δεκάλογος δόθηκε στον Μωυσή, κατά την ιουδαϊκή παράδοση, πενήντα μέρες μετά το Πάσχα. Στον Χριστιανισμό την πεντηκοστή ημέρα μετά το Πάσχα εορτάζεται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο και η ίδρυση της Εκκλησίας. Γι’ αυτό λοιπόν το Πνεύμα ομιλεί ο Χριστός στην Ευαγγελική περικοπή ως μελλοντικό και επικείμενο γεγονός που θα ακολουθήσει μετά την δόξα του σταυρού και της αναστάσεως.

Τι είναι όμως το Άγιο Πνεύμα; Πως μπορούμε να συνειδητοποιησουμε την παρουσία του και τα δώρα του;

Τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος απαριθμώντας ο Απ. Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή του γράφει: «Ο καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Τα χαρίσματα αυτά αποτελούν την σφραγίδα του χριστιανού, τα γνωρίσματα του «πνευματικού» ανθρώπου, τα χαρακτηριστικά της βασιλείας του Θεού.

Η εν Χριστώ ζωή χαρακτηρίζεται όχι από το μίσος που σκοτώνει, αλλά από την αγάπη που εξυψώνει το ανθρώπινο πρόσωπο, όχι από την κατήφεια και τον φόβο της μελλοντικής τιμωρίας αλλά από την χαρά της τωρινής και αναμενομένης λυτρώσεως. Χαρακτηρίζεται ακόμη από την ειρήνη προς τον Θεό, προς τον άλλο άνθρωπο, προς τον εαυτό μας, από τη μακροθυμία έναντι των αδυναμιών και των προσβολών του συνανθρώπου, από τη χρηστότητα και αγαθοσύνη που εκφράζουν θετικότερα την στάση έναντί του αδελφού. Από την πίστη στο λυτρωτικό έργο του Χριστού επί του σταυρού που ολοκληρώνεται με την ανάσταση, από την πραότητα και την εγκράτεια του χριστιανού που ζει εν Πνεύματι Θεού και παράγει τους γλυκείς καρπούς της ζωής του Πνεύματος.