Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στη θεραπεία από τον Χριστό του δούλου ενός ρωμαίου εκατόνταρχου στην Καπερναούμ.

Ο εκατόνταρχος παρακαλεί και ικετεύει τον Χριστό να γιατρέψει τον δούλο του, ο οποίος είναι στο σπίτι κατάκοιτος και βασανίζεται σκληρά. Ενώ ο Χριστός του λέει ότι θα μεταβεί στο σπίτι του για να θεραπεύσει τον ασθενή, ο εκατόνταρχος θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο να τον επισκεφθεί ο Κύριος. Του φτάνει και ένας λόγος του Χριστού από μακριά και είναι σίγουρος πως ο δούλος του θα γίνει καλά.

Παραβάλλει μάλιστα την θεραπευτική δύναμη των λόγων του Χριστού με τις διαταγές που ο ίδιος δίνει στους υφισταμένους του στρατιωτικούς. Ο Χριστός θαυμάζει την πίστη του εκατοντάρχου, μια πίστη που υπερβαίνει την πίστη και αυτών των Ισραηλιτών, του εκλεκτού λαού του Θεού. Κατόπιν αναφέρεται στην μέλλουσα βασιλεία στην οποία τελικά θα παρακαθίσουν ως συνδαιτυμόνες Του άνθρωποι απ’όλη την οικουμένη, ενώ οι υποτιθέμενοι «υιοί»θα εκδιωχθούν από αυτήν στο «πυρ το εξώτερον». Απευθυνόμενος στον εκατόνταρχο του λέγει πως ο δούλος του έγινε καλά, και μπορεί ο ίδιος να επιστρέψει στο σπίτι του.

Η προσευχή του εκατόνταρχου είναι τελικά το πρώτο που μπορεί να προσέξει κανείς. Απευθύνεται στον Χριστό, ο Οποίος βρίσκεται μπροστά του, για να βρει λύση στο πρόβλημά του. Η προσευχή του έχει την μορφή παράκλησης, ικεσίας, ώστε να εισακουστεί. Πόσοι από εμάς με τέτοιον θερμό τρόπο απευθυνόμαστε στον Κύριο;

Η ταπείνωσή του είναι το δεύτερο στο οποίο στεκόμαστε. Δεν θεωρεί τον εαυτό του άξιο να τον επισκεφθεί ο Ιησούς στην οικία του. Αξίζει να τον μιμηθούμε.