Είχα τη χαρά να συναντήσω και να μιλήσω με τη συμπολίτισσά μας Έλενα Μωρέα, που έχει εκδώσει ως τώρα επτά λογοτεχνικά βιβλία. Μου χάρισε το τελευταίο της έργο «Οικογενειακές … υποθέσεις», για το οποίο θα μιλήσω, αφού πρώτα αναφέρω το βιογραφικό της καθώς και τα βιβλία της, που όλα έχουν δημοσιευθεί στις εκδόσεις Πάραλος.

Η Έλενα Μωρέα γεννήθηκε στην Ξάνθη. Τελειώνοντας το λύκειο, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη όπου έλαβε τα πτυχία βοηθού Ιατρικών εργαστηρίων και Προσχολικής αγωγής. Γνωρίζει αγγλικά και λίγα ιταλικά. Γνωρίζει από μασάζ και ψυχολογία από κάποια σεμινάρια. Γράφει εκτός από πεζά και ποιήματα και στίχους τραγουδιών. Έκανε μαθήματα φωνητικής και ασχολήθηκε με το τραγούδι. Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με ζωγραφική (σκίτσα), δημιουργία και διακόσμηση ρούχων, κατασκευή κοσμημάτων και κεριών. Της αρέσει το διάβασμα, η κηπουρική και τα ταξίδια καθώς και η γνωριμία ανθρώπων ακούγοντας γνώμες και ιδέες και ανταλλάσσοντας απόψεις.

1.    Αντιμετωπίζουμε τη ζωή με θάρρος κι αισιοδοξία, ποιήματα και κείμενα, 2019, δεύτερη βελτιωμένη έκδοση 2024, σελ. 117

2.    Σκέψεις και στοχασμοί, 2019, σελ. 70

3.    Παιδεία εν έτει 2019…, 2020, σελ. 132

4.    Θετική σκέψη και στάση ζωής, 2020, σελ. 113

5.    Ποιος άξιος εστι; 2021, σελ. 135

6.    Το παράπονο της Ρηνούλας, 2022, σελ. 117

7.    Οικογενειακές … υποθέσεις, 2023, σελ. 135

Αν θέλαμε να ομαδοποιήσουμε το περιεχόμενο των βιβλίων,  σημειώνουμε ότι το 1 είναι ποίηση, τα 2,3,4 και 5 στοχασμοί και σκέψεις και τα 6 και 7 αφηγήματα.

*

«Οικογενειακές … υποθέσεις»

Ο εκδότης Ξηρουχάκης Σταύρος στον Πρόλογό του (σελ. 7) παρατηρεί:

«Η ζωή αποτελείται από ένα σύνολο στιγμών και είναι στο χέρι μας να τις ζήσουμε και να μην περάσουμε αδιάφοροι από αυτήν. Είναι στο χέρι μας να αφήσουμε το αποτύπωμα της ύπαρξής μας πίσω μας. Να βάλουμε και μεις το λιθαράκι μας στο συμπαντικό γίγνεσθαι».

Η Έλενα Μωρέα στο πεζογράφημά της αφηγείται τις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές μιας οικογένειας σε κάποιο χωριό που εξελίσσεται και ξαπλώνεται σε Ελλάδα και εξωτερικό. 

Στα δέκα κεφάλαια του βιβλίου παρακολουθούμε  «μια πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια» (σελ. 30). Η συγγραφέας πολύ χαρακτηριστικά δηλώνει: «Ένα γερό δοκάρι όταν το δέσεις με ένα άλλο εξίσου γερό δοκάρι τότε έχεις ένα στέρεο και γερό σπίτι» (σελ. 64-65).

Με λιτό και εναργή λόγο η Έλενα Μωρέα περιγράφει τις δυσάρεστες στιγμές: «Ο πόνος θέλει συντροφιά και καλή παρέα, αυτό είπα. Θέλει ανθρώπους με κατανόηση … ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να σου σταθούν» (σελ. 78).

Οι σχέσεις των ανθρώπων εκ των ων ουκ άνευ. «Τους χάρισε ξανά την ολοκλήρωση που νιώθει ένα μόνο άτομο σαν βρει το άλλο του μισό» (σελ. 112).

Θα ήθελα κλείνοντας να σημειώσω ότι η συγγραφέας, λόγω σπουδών, παρουσιάζει σε πολλά σημεία ιατρικά στοιχεία και θέματα. Το δεύτερο σχόλιό μου είναι ότι «το τρένο της ζωής» για τη συγγραφέα «γεμίζει» με όλες τις ηλικίες.

Με αγάπη και ανθρωπιά η Έλενα Μωρέα βλέπει κάθε άνθρωπο…