Στις 21 Σεπτεμβρίου 1937 έκοψε το νήμα της ζωής του ο μέγας φιλόλογος Ιωάννης Συκουτρής. Γράφει ο Θανάσης Μουσόπουλος
Ιωάννης Συκουτρής - ένας άνθρωπος που θαυμάζω - θύμα του κατεστημένου
Άλλος ένας υπέροχος αυτόχειρας....άλλη μια βασανισμένη ψυχή...
Δεν μπορώ παρά να τον θυμάμαι κάθε χρόνο...
Ιωάννης Συκουτρής (Σμύρνη, 1 Δεκεμβρίου 1901 — Κόρινθος, 21 Σεπτεμβρίου 1937)
Διακεκριμένος Έλληνας φιλόλογος. Καταγόταν από τη Χίο αλλά γεννήθηκε στη Σμύρνη, όπου φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή, ενώ αργότερα δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως υφηγητής.
Το 1933 του προτάθηκε η έδρα της κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Πράγας, αλλά δεν αποδέχτηκε την θέση. Το 1936 υπέβαλε υποψηφιότητα για την έδρα καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στην Φιλοσοφική Σχολή.
Από εκείνη την χρονιά, και με αφορμή το κεφάλαιο της εισαγωγής του Συμποσίου που αναφερόταν στις γενετήσιες σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στην παιδεραστία, άρχισε να δέχεται πολλές επιθέσεις από ακαδημαϊκούς και εξωακαδημαϊκούς κύκλους, αρχικά από την εφημερίδα Επιστημονική Ηχώ και στην συνέχεια από διάφορους συλλόγους και από την Ιερά Σύνοδο.
Για το ίδιο θέμα κατατέθηκαν εναντίον του δύο μηνύσεις. Ο Συκουτρής ανέτρεψε όλα τα επιχειρήματα των αντιπάλων με δημοσίευμά του «Η εκστρατεία κατά του Συμποσίου. Τα κείμενα και οι κολουροπώλαι, 1937».
Απογοητευμενος από τον κοινωνικό του περίγυρο και την πολεμική που δέχτηκε, κλείστηκε στον εαυτό του και τελικά οδηγήθηκε στην αυτοκτονία.
Ο Ιωάννης Συκουτρής αυτοκτόνησε στην Κόρινθο στις 21 Σεπτεμβρίου του 1937.Τον εντόπισε νεκρό το επόμενο πρωί ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Κεντρικόν» όπου διέμενε. Λίγες ώρες πριν από τον θάνατό του είχε περπατήσει στον Ακροκόρινθο.
Η κηδεία του έγινε από το Πρώτο Νεκροταφείο στις 22 Σεπτεμβρίου, παρουσία της συζύγου του, λίγων καθηγητών του Πανεπιστημίου και μαθητών του. Αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι πέθανε από συγκοπή, αλλά αργότερα έγινε γνωστό ότι είχε πάρει δηλητήριο...
Άλλο ένα θύμα του εγκληματικού κστεστημένου, όποιο κι αν είναι αυτό...
Η ειρωνεία είναι ότι οι διώκτες του χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας, ενώ το έργο του και ο ίδιος ο Συκουτρής λάμπουν ως αδάμαντες.