Ο Bertrand Russell στην «Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας» που τόσο αριστοτεχνικά μετέφρασε στη γλώσσα μας ο Αιμίλιος Χουρμούζιος αφιερώνει στον α΄ τόμο ένα σημαντικό κεφάλαιο με τίτλο ‘Αθήναι και Πολιτισμός’. Παραθέτουμε δύο αποσπάσματα :

 

« Τα επιτεύγματα των Αθηνών της εποχής του Περικλέους, είναι ίσως το καταπληκτικότερο φαινόμενο της ιστορίας. Έως εκείνη την εποχή αι Αθήναι έμεναν καθυστερημένες απέναντι των άλλων ελληνικών πόλεων. Δεν είχαν αναδείξει ούτε στην τέχνη ούτε στη λογοτεχνία μεγάλες προσωπικότητες (εκτός από τον Σόλωνα, που στην αρχή ήταν νομοθέτης). Ξαφνικά, με κίνητρο τη νίκη, τον πλούτο και την ανάγκη της ανοικοδόμησης, αρχιτέκτονες, γλύπτες και δραματουργοί, που παραμένουν αξεπέραστοι ακόμη και στη σημερινή εποχή, δημιούργησαν αριστουργήματα που εδέσποσαν του μέλλοντος ως τους νεότερους χρόνους.

Και είναι τούτο ακόμη πιο πολύ εκπληκτικό, όταν λάβουμε υπ’ όψη πόσο μικρός ήταν ο πληθυσμός απ’ όπου ξεπήδησαν».

«Παρά την πολιτική κατάρρευση, το γόητρο των Αθηνών επέζησε και για μια τουλάχιστον χιλιετία υπήρξαν το επίκεντρο της φιλοσοφίας. Η Αλεξάνδρεια επεσκίασε τας Αθήνας στα μαθηματικά και στην επιστήμη, αλλ’ ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης κατέστησαν τας Αθήνας φιλοσοφική πρωτεύουσα ».

Η Jacqeline de Romilly, εξάλλου, μιλώντας στην εκπληκτική «Αρχαία Ελληνική Γραμματολογία» για την αρχαία επιστήμη και λογοτεχνία σημειώνει : «Η Αθηναϊκή λογοτεχνία δείχνει την αναντίρρητη επίδραση που άσκησε η ιατρική σε ορισμένες διάνοιες : το έργο του Θουκυδίδη ιδιαιτέρως εμπνέεται από εκεί – όχι μόνον όταν ο ιστορικός περιγράφει τον ‘λοιμό’, αλλά όταν αναλύει τα πολιτικά γεγονότα με την αντικειμενικότητα του κλινικού και με τη φροντίδα να αναγνωρίσει τα συμπτώματα των πολιτικών ασθενειών».

 

Μέσα από το Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο και τα κλασικά κείμενα θα απαντήσουμε στο ερώτημα «Γιατί Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία».