Μια πρώτη αντίδραση στα γεγονότα της ενανθρωπήσεως, της ελεύσεως του Χριστού στη γη υπήρξε ο σκανδαλισμός. Ο σκανδαλισμός ενός από τους πιο καλοπροαίρετους ανθρώπους, του Ιωσήφ. Όταν αντιλαμβάνεται πως η Παρθένος Μαριάμ, η εκλεκτή και ευσεβέστατη κόρη, με την οποία είχε μηστευθεί, ετοιμάζεται να γίνει μητέρα, τα χάνει, σκανδαλίζεται φοβερά. Ένα σωρό υποψίες τον τυλίγουν. Ξέρει πολύ καλά τον άσπιλο χαρακτήρα της Μαρίας, γι’ αυτό βρίσκεται σε σύγχυση. Του είναι δύσκολο να έξηγήσει αυτά που γίνονται στην ζωή της.

Ο Θεός δεν ρίχνει αμέσως φως, σιωπά. Αφήνει για ένα διάστημα τον Ιωσήφ, τον άνθρωπο που διάλεξε για να διακονήσει στο μεγάλο έργο της θείας Οικονομίας, να παλεύει με τις σκέψεις του. Και μετά επεμβαίνει. Και ενώ σχεδίαζε να απομακρύνει από κοντά του την Παναγία, «άγγελος Κυρίου του παρουσιάστηκε και του είπε, “Ιωσήφ, υιέ του Δαυϊδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις την Μαριάμ, διότι αυτό που έχει στα σπλάχνα της είναι από Πνεύμα Άγιο. Θα γεννήσει υιό και θα τον ονομάσεις Ιησού, διότι αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες του».  Ο Θεός αφήνει αρχικά τον Ιωσήφ να φθάσει σε αδιέξοδο, καθώς βαδίζει με οδηγό το μυαλό του, και μετά του εξηγεί υπερφυσικά το νόημα των γεγονότων.

Παρόμοια βλέπουμε να ενεργεί ο Θεός, αδελφοί μου, στο λυτρωτικό έργο, που εξακολουθεί να απεργάζεται μέσα στους αιώνες. Δεν επεμβαίνει αμέσως, δεν σπεύδει να σκορπίσει φως σε όλες τις φάσεις του μυστηρίου της σωτηρίας μας. Επιτρέπει να παλεύουμε με απορίες. Για να νοιώσουμε τελικά ότι δεν επαρκούν οι δυνάμεις μας για να κατανοήσουμε τα έργα Του. Και όταν η υπερηφάνειά μας ραγίσει και η ψυχή ειλικρινά ζητήσει το θείο φωτισμό, ο Θεός στέλνει κάποιο μήνυμα, κάποιον άγγελό Του.

Μην τα χάνουμε λοιπόν μπροστά στις ανεξιχνίαστες ενέργειες του Θεού, και προ παντός μη σπεύδουμε να παίρνουμε αποφάσεις με βάση τα ανθρώπινα δεδομένα.