1ο «Χέρια μικρά» – Δημήτρης Γεωργιάδης
Σε δρόμους σκόνης και σιωπής
Μικρά περνούν τα βήματα
Με βλέμμα που δεν γνώρισε
Ούτε παιχνίδι, ούτε κύματα
Χέρια μικρά, τραχιά σκληρά
Κουβαλούν βάρη που δεν χωρούν
Σε χρόνια που δεν πρόλαβαν
Όνειρα να καλλιεργούν
Χέρια μικρά που αντί παιχνίδι
κρατούν εργαλεία, φορτίο και σίδερο
Μάτια που ψάχνουν χαμόγελο
δίχως να ξέρουν τι πάει να πει όνειρο
Σχολείο τους λείπει, κι η ζεστασιά
μιας μάνας, ενός φίλου, μιας αγκαλιάς
Στη θέση της στέκει βαριά σιωπή
καθώς μεγαλώνουν χωρίς χαρά
Τους πήραν το φως απ’ την παιδική ψυχή
κι ας ήθελαν να πετάξουν
Μα ο κόσμος σωπαίνει κι αυτό είναι βαρύ
Η σιωπή αυτή πρέπει να σπάσει
2ο «Το παιδί με τα όνειρα» – Κατερίνα Ιμαμίδου
Ήταν κάποτε ένα μικρό παιδί
με μια καρδιά γεμάτη όνειρα
Με μυαλό γεμάτο ιδέες
Άλλο ένα παιδί που μεγάλωσε
με τη φράση « Μην χάνεσαι στις ψεύτικες ιδέες σου»
Τα φτερά του έκοψαν για να μην φύγει μακριά
και στη γεμάτη όνειρα καρδιά του
έβαλαν τα δικά τους όνειρα
Τώρα πλέον είκοσι χρόνια μετά
έχει μετανιώσει πικρά που φορούσε τα παπούτσια άλλων.
Γιατί φοβόταν να βάλει τα δικά του.
2ο «Το Αφρικανάκι» – Παναγιώτης Κατσαούνης
Είναι μικρό.
Πολύ μικρό
Σαν το μυρμήγκι
Μπροστά στον ελέφαντα
Όμως είναι ένα αφρικανάκι
Μπροστά στον ιδιοκτήτη του
Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα
Ζητά μια καλύτερη ζωή
Όχι να ξυπνάει το πρωί
Και να δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί ως ανταμοιβή
Θέλει να τρέξει ελεύθερο
Μαζί με τους συνομηλίκους του
Έτσι κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί
Κάνει την προσευχή του
στο αγαπημένο του αστέρι
Να έχει μια καλύτερη ζωή
Γιατί η πίστη στα αστέρια
Είναι το μόνο που δεν του έχουν αφαιρέσει
3ο «Ένα παιδί αναζητά» – Μαριάννα Χατζηδημητρίου
Μια αγκαλιά χρειάζεται ένα παιδί
Όχι βία, όχι οργή
Μια στέγη να νιώθει ζεστασιά
Και όχι να πεινά
Μέσα στην παγωνιά
Ένα παιδί πρέπει να χαίρεται
Να παίζει
Θέλει ελευθερία κι όχι σκλαβιά
Χεράκια υψώνονται ψηλά
Παρακαλάνε ο πόλεμος να σταματήσει πια
Και η ειρήνη να επικρατήσει
Σ όλη τη γη παντοτινά
3ο «Το παιδί της Ομόνοιας» – Γιώργος Αλεξούδης
Ήρθε από την ξένη χώρα
Δεν έχει πατέρα ούτε μητέρα
Δουλεύει όλη μέρα
Και κοιμάται στον αέρα
Τον κοροϊδεύουν τα παιδιά
Μα αυτόν δεν τον πειράζει
Με τόσα που έχει ζήσει
Τίποτα δεν τον νοιάζει
Έχει μάθει να ναι μόνος
Φίλος του είναι ο πόνος
Τα κρύα βράδια του χειμώνα
Στα παγκάκια στην Ομόνοια
Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου