Στην έδρα της Σχολής Διαβιβάσεων  στο Στρατόπεδο «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ Α΄» στο Χαϊδάρι πραγματοποιήθηκε  ο επίσημος εορτασμός της μνήμης του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, Προστάτη του Όπλου των Διαβιβάσεων, παρουσία της Στρατιωτικής Ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων με όλους τους προσκεκλημένους.

Στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου και Οσίου Παϊσίου, Στρατόπεδο Χαϊδαρίου τελέστηκε  την Παρασκευή 11 Ιουλίου στις 18:30, Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και σήμερα Σάββατο 12 Ιουλίου 2025  Αρχιερατική Λειτουργία και  ο Επίσημος Εορτασμός.

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ένας από τους πιο αγαπητούς και σύγχρονους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο «Ασυρματιστής του Θεού», τόσο για τη στρατιωτική του υπηρεσία κατά την περίοδο του Εμφυλίου, όσο και για τον ρόλο του ως πνευματικός καθοδηγητής αμέτρητων ψυχών στο Άγιο Όρος.

Το 2015, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανακήρυξε επίσημα τον Παΐσιο Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Την ίδια χρονιά, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ορίστηκε Προστάτης του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων – μια συμβολική αναγνώριση της προσφοράς του στον ελληνικό στρατό και στην πνευματική διαβίβαση της πίστης στους ανθρώπους.

Από την Καππαδοκία στην Κόνιτσα

Το κοσμικό όνομα του Γέροντα Παϊσίου ήταν Αρσένιος Ενζεπίδης.

Γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, λίγες ημέρες πριν η οικογένειά του ξεριζωθεί λόγω της ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το μακρύ και δύσκολο ταξίδι τους περιλάμβανε στάσεις στον Πειραιά, στην Κέρκυρα και στην Ηγουμενίτσα, για να καταλήξουν τελικά στην Κόνιτσα, όπου ο μικρός Αρσένιος μεγάλωσε και ολοκλήρωσε το σχολείο με «βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο».

Από νεαρή ηλικία μπήκε στη βιοπάλη, εργαζόμενος ως ξυλουργός για να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του. Η σκληρή εργασία και η βαθιά πίστη χαρακτήρισαν τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Στρατιωτική θητεία και «Ασυρματιστής του Θεού»

Το 1945, ο Αρσένιος κατατάχθηκε στον στρατό, όπου υπηρέτησε για πέντε χρόνια.

 Κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή ως ασυρματιστής.

Η προσφορά του ήταν καθοριστική, καθώς η ειδικότητά του απαιτούσε υπευθυνότητα, αντοχή και ακλόνητο θάρρος.

Η αφοσίωση και η αυτοθυσία του τον κατέστησαν πρότυπο στρατιώτη.

Δεν είναι τυχαίο που αργότερα χαρακτηρίστηκε από εκδόσεις και βιογραφικά έργα ως «Ασυρματιστής του Θεού», τίτλος που συνδύαζε τη στρατιωτική του ιδιότητα με τη μετέπειτα πνευματική του αποστολή.

Η κλίση στον μοναχισμό

Το 1949, με την απόλυσή του από τον στρατό, ανακοίνωσε στους γονείς του την απόφασή του να αφιερωθεί στον Θεό. Η επιρροή του νονου του – του πατρός Αρσένιου, ιερέα του χωριού – ήταν καταλυτική. Ο ίδιος τον είχε βαφτίσει και του είχε προφητέψει πως θα γίνει διάδοχός του στον πνευματικό στίβο.

Στα 25 του χρόνια, ο Αρσένιος επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος της Μονής Εσφιγμένου. Αργότερα, το 1954, μόνασε στη Μονή Φιλοθέου, λαμβάνοντας το μοναχικό όνομα Παΐσιος προς τιμήν του Μητροπολίτη Καισαρείας Παϊσίου Β'.

Το 1957, απέστειλε στη μητέρα του μια φωτογραφία με την επιγραφή: «Και δια μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν», επιβεβαιώνοντας την απόλυτη αφοσίωσή του στη μοναχική ζωή.

Η πνευματική ακτινοβολία

Το 1979 εγκαταστάθηκε στη σκήτη της Παναγούδας, ως μέλος της αδελφότητας της Μονής Κουτλουμουσίου. Εκεί ξεκίνησε μια περίοδος πνευματικής δράσης, με χιλιάδες πιστούς να τον επισκέπτονται αναζητώντας καθοδήγηση, παρηγοριά και θαυμαστά σημάδια πίστης.

Παρά την αυξανόμενη φήμη του, ο Γέροντας Παΐσιος διατηρούσε μια αυστηρή ασκητική ζωή, αποφεύγοντας κάθε είδους προβολή.

Τα τελευταία χρόνια και η αγιοκατάταξή του

Το 1993 η υγεία του επιδεινώθηκε ραγδαία. Διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου και υπεβλήθη σε εγχείρηση στη Θεσσαλονίκη. Παρά τους φρικτούς πόνους, αρνήθηκε παυσίπονα και φάρμακα, επιλέγοντας να ζήσει μέχρι τέλους με ταπείνωση και προσευχή.

Ο Άγιος Παΐσιος εκοιμήθη στις 12 Ιουλίου 1994 και ετάφη στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.