Το πρόγραμμα Δράσεις Ιστορίας Μνήμης Πολιτισμού αποχαιρετά τον πανεπιστημιακό, μουσικό, άνθρωπο του πνεύματος και του διαλόγου, Χρυσόστομο Σταμούλη (1964–2025), μαζί με όσους, από διαφορετικά μετερίζια του δημόσιου βίου της χώρας, εκφράζουν από χθες το πένθος τους.

Ο αείμνηστος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αποτέλεσε σπάνια γέφυρα συνάντησης της Ορθοδόξου Θεολογίας με τον κόσμο της Λογοτεχνίας, της Μουσικής και του Κινηματογράφου. Επίσης, μέσα από το ακαδημαϊκό και συγγραφικό του έργο, τις δημόσιες παρεμβάσεις του, τη διεπιστημονική του ματιά και την πάντα ανοιχτή πρόσκληση σε διάλογο που εξέπεμπε, συνέβαλε με καθοριστικό τρόπο στον διάλογο των θεολογικών πραγμάτων με τις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις και τις αγωνίες του σημερινού ανθρώπου, θρησκευόμενου και μη.

Σε καιρούς περιχαράκωσης, πόλωσης, ανόδου της βίας στην κοινωνία και ενίσχυσης του πολιτικού εξτρεμισμού, ο Χρυσόστομος Σταμούλης επέλεξε να μιλήσει για έναν άλλο τρόπο συνύπαρξης των ανθρώπων, μια κοινωνία προσώπων σε εποχή βαθιών διαιρέσεων και συγκρούσεων.

Ιδιαιτέρως τον ευχαριστούμε για την παρουσία του στα πνευματικά δρώμενα της Θράκης, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την ίδρυση του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Θρησκευτικού Φονταμενταλισμού στην Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως. Το έργο αυτό, το τελευταίο της ζωής του, αποτέλεσε μαρτυρία του ενδιαφέροντός του να προβληθεί η αρμονική συμβίωση Χριστιανών και Μουσουλμάνων της Θράκης ως παράδειγμα συνύπαρξης.
Παράλληλα, αποτυπώνει και την επιμονή του να δημιουργηθούν χρήσιμα εργαλεία μέσα από την αναγκαία κοπιαστική δουλειά που –όπως τόνιζε– απαιτείται για την αντιμετώπιση φαινομένων εργαλειοποίησης της θρησκευτικής πίστεως στη χώρα μας, στα Βαλκάνια και όχι μόνο.

Από τις συναντήσεις με τον αείμνηστο καθηγητή σε πανεπιστημιακά συνέδρια, εκδηλώσεις πολιτισμού και φιλικές συνάξεις, πάντα πλούσιες νοημάτων, κρατούμε την κοινή προ ετών επίσκεψη στον τάφο του Ξανθιώτη δασκάλου του στην Ορθόδοξη Θεολογία, αειμνήστου καθηγητή Νίκου Ματσούκα (1934–2006), με τα λόγια του οποίου θα τον αποχαιρετήσουμε:

«Θα μπορούσε να πει κανείς ότι δε νοείται ζωή χωρίς μνήμη. Με άλλα λόγια, χωρίς μνήμη όλα θα ήταν κατακερματισμένα και διαλυμένα. Δε θα υπήρχε καμία ολότητα ζωής και προπαντός καμία ενότητα.»

Με αυτήν την ελπίδα της ενότητας όλων όσων είναι κατακερματισμένα, σε αποχαιρετούμε, αγαπητέ Χρυσόστομε, και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά σου, τους συναδέλφους και συνεργάτες σου, τους μαθητές σου και όλους όσοι έμαθαν να είναι λίγο πιο ερωτευμένοι με τους συνανθρώπους τους και το ιερό δώρο της ζωής μέσα από τον λόγο, το έργο και το παράδειγμά σου.