Να μην περάσει το νομοσχέδιο για το Πειθαρχικό Δίκαιο στο Δημόσιο!

Να δώσουμε τις μάχες που έχουμε μπροστά μας μαζικά και αποφασιστικά!

Όλοι και όλες στην απεργία της ΑΔΕΔΥ – Πέμπτη 28/8

Συγκέντρωση 11:00 Κεντρική Πλατεία

Μετά από μία σχολική χρονιά όπου η επιθετικότητα της κυβέρνησης απέναντι στους εκπαιδευτικούς «βάρεσε κόκκινο», με τις χιλιάδες πειθαρχικές διώξεις, με την επιβολή αργίας στη Χρύσα Χοτζόγλου και την απειλή αργίας στη Σοφία Καψαλάκη και την Ευαγγελία Τριανταφύλλου, με μια πληθώρα μέτρων που τσακίζουν το δικαίωμα στη δημόσια δωρεάν παιδεία (π.χ. ίδρυση Ωνάσειων σχολείων κ.α.), η κυβέρνηση θέλει να δώσει ένα τελειωτικό χτύπημα στους όρους συνδικαλιστικής οργάνωσης και πάλης των εκπαιδευτικών αλλά και των άλλων εργαζόμενων στο Δημόσιο με το νέο σχέδιο νόμου που ετοιμάζει για το Πειθαρχικό Δίκαιο. Το οποίο μάλιστα φέρνει άμεσα προς ψήφιση την Πέμπτη 28 Αυγούστου.

Οι αλλαγές που θα φέρει αυτό το σχέδιο νόμου αφορούν την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού, την αυστηροποίηση των ποινών έως και την ποινή της οριστικής παύσης/απόλυσης. Η κυβέρνηση βιάζεται να προχωρήσει σε απολύσεις στο Δημόσιο και έτσι παρακάμπτει ακόμα και το ίδιο το Σύνταγμα. Το ίδιο βέβαια έκανε και στην περίπτωση των ιδιωτικών πανεπιστημίων με το νόμο που ψήφισε πέρυσι, νόμο που και το ίδιο το ΣΤΕ πρόσφατα έκρινε ότι είναι «συμβατός με το Σύνταγμα». Αποκαλύπτοντας έτσι ότι η δικαστική εξουσία, ιδιαίτερα στα κρίσιμα ζητήματα, λειτουργεί ως μακρύ χέρι της εκτελεστικής εξουσίας. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» λοιπόν και έτσι η κυβέρνηση προχωρά χωρίς συνταγματικά προσκόμματα την επίθεση της.

Το σχέδιο νόμου για το Πειθαρχικό Δίκαιο, προβλέπει ότι: «η άρνηση υπαλλήλου να λάβει μέρος, να διευκολύνει ή να προβεί στη διαδικασία αξιολόγησης είτε ως αξιολογητής είτε ως αξιολογούμενος» αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα που φέρνει την ποινή της οριστικής παύσης, [...] όταν κατ’ επανάληψη για δύο (2) συνεχόμενες αξιολογικές περιόδους άρνησης υπαλλήλου να λάβει μέρος, να διευκολύνει ή να προβεί στη διαδικασία αξιολόγησης είτε ως αξιολογητής είτε ως αξιολογούμενος[...]. Κατώτερη ποινή το πρόστιμο, ίσο με τις αποδοχές δύο (2) μηνών». Τόσο σοβαρή είναι για την κυβέρνηση η άρνηση αξιολόγησης, που εκφράζεται ακόμα μαζικά μέσω της απεργίας-αποχής από αυτήν, ώστε απειλεί ευθέως με απόλυση όσους/ες αντιστέκονται!

Υπάρχουν βέβαια και άλλα σημεία, όπου φαίνεται η ουσία των παραπτωμάτων και το που ακριβώς στοχεύουν. Για παράδειγμα, όταν καταγγέλλεις δημόσια ότι οι μαθητές/τριες σου στοιβάζονται σε ακατάλληλες αίθουσες, χωρίς επαρκή θέρμανση ή εξοπλισμό, χωρίς το απαραίτητο προσωπικό (πχ νοσηλευτές στην περίπτωση Καψαλάκη), τότε μπορεί να κατηγορηθείς για «παραβίαση εχεμύθειας»! Όταν καταγγέλλεις ότι μια Διεύθυνση Εκπαίδευσης δεν προχωρά σε πράξεις μονιμοποίησης νεοδιόριστων παρά τις αποφάσεις δικαστηρίων που τους/τις δικαιώνουν, όταν καταγγέλλεις ότι τα Ωνάσεια σχολεία διώχνουν τους μαθητές/τριες από τα σχολεία της γειτονιάς τους, όταν επιμένεις να διεκδικείς επιπλέον τμήμα για τα παιδιά του σχολείου σου (περίπτωση Τριανταφύλλου), τότε μπορεί να κατηγορηθείς για «κακόβουλη κριτική στην προϊσταμένη αρχή» και «απείθεια». Για να μην αναφερθούμε στις πράξεις «[...]με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία», ένα χαρακτηρισμό τόσο γενικό που πραγματικά χωράει οτιδήποτε εκδηλώνεται ως αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής, ως δράση υπεράσπισης των στοιχειωδών δικαιωμάτων μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών.

Εδώ να αναφέρουμε ότι πρόσφατα, για «λόγους δημόσιου συμφέροντος», η αγωνίστρια εκπαιδευτικός Χρύσα Χοτζόγλου τέθηκε ξανά σε καθεστώς αργίας, παρά την επιτυχία της μαζικής έκφρασης αλληλεγγύης των τελευταίων μηνών, που κατάφερε για ένα διάστημα να την επαναφέρει πίσω στη δουλειά της, πίσω στο σχολείο της όπου από κοινού με μαθητές/τριες της είχαν κινητοποιηθεί ενάντια στην αξιολόγηση. «Βγάζει μάτι» η άμεση εμπλοκή της κυβέρνησης (και εδώ) στην αλλαγή της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, η οποία φανερά είχε ενοχληθεί από τη δικαίωση της Χρύσας. Το ίδιο Εφετείο που τη δικαίωσε, το ίδιο Εφετείο λίγο καιρό μετά, κατόπιν «άνωθεν εντολών» αποφάσισε να την τιμωρήσει εκ νέου για τη συνδικαλιστική της δράση!

Αντίστοιχα, πρόσφατη είναι η καταδίκη των μελών ΔΣ της ΕΛΜΕ Κέρκυρας σε 7 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή λόγω μήνυσης διευθύντριας για συκοφαντική δυσφήμιση εξαιτίας ανακοίνωσης του σωματείου το 2018(!!!), η οποία ασκούσε κριτική στην αυταρχική συμπεριφορά και τις αυθαιρεσίες της. Πρόσφατη είναι επίσης η απαγωγή-προσαγωγή της συνδικαλίστριας Δήμητρας Τάσσου, μέλους ΔΣ του ΣΕΠΕ «Αριστοτέλης» στην Αθήνα, τις ημέρες μάλιστα του συνεδρίου της ΔΟΕ στο οποίο ήταν σύνεδρος. Αστυνομικοί με πολιτικά, χωρίς κανένα διακριτικό, με πρόσχημα την «εξακρίβωση στοιχείων» την έβαλαν με το ζόρι μέσα στο αυτοκίνητο τους και της φόρεσαν χειροπέδες, ενώ στη συνέχεια τη μήνυσαν και για απείθεια!

Όλα τα παραπάνω δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά! Είναι κομμάτια του ίδιου παζλ τρομοκρατίας, διώξεων και καταστολής που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί στην προσπάθεια τους να ορθώσουν ανάστημα και να αγωνιστούν! Είναι όψεις της πολιτικής που ετοιμάζει η κυβέρνηση για όλο το Δημόσιο τομέα μέσω του σχεδίου νόμου για το Πειθαρχικό Δίκαιο, που θα επιφέρει βαριές ποινές για όσους/ες αντιδρούν και αντιστέκονται, απολύσεις για όσους/ες «δεν συνεμορφώθησαν προς τα υποδείξεις»! Είναι συνέχεια των σοβαρών χτυπημάτων που έχει δεχτεί η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, όπου πλέον οι ταξικοί φραγμοί γιγαντώνονται.

Παρά το θέρος, η επίθεση δεν παίρνει αναβολές. Στον ίδιο δρόμο που βαδίσαμε τους προηγούμενους μήνες, με την πλατιά κινητοποίηση αλληλεγγύης προς τη Χρύσα Χοτζόγλου, με τις δεκάδες κινητοποιήσεις που έγιναν για το ζήτημα των διώξεων στην εκπαίδευση, με τις εκδηλώσεις, τη συλλογή υπογραφών και ψηφισμάτων, πρέπει να βαδίσουμε και τώρα. Προετοιμάζοντας τους όρους ώστε τα σχολεία το Σεπτέμβρη ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΟΥΝ, γιατί ακριβώς θα έχουν κλείσει από τον απεργιακό αγώνα των εκπαιδευτικών. Με συμπόρευση και κοινό μέτωπο με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, ενάντια στη «σιγή νεκροταφείου» που θέλουν να επιβάλλουν, αλλά και με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Κεραμέως για τη «ρύθμιση του χρόνου εργασίας», που προβλέπει 13ωρα δουλειάς-δουλείας και διαλύει πλήρως την έννοια του ωραρίου.