«Tόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί, όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνιο».

Για το μεγαλείο της αγάπης του Θεού κάνει λόγο η σημερινή Ευαγγελική περικοπή με το λιτότερο, αλλά συνταρακτικότερο τρόπο, την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Πάνω στον Σταυρό φανερώθηκε η άπειρη αγάπη του Θεού.  Πρόκειται για ένα μέγεθος αγάπης απροσμέτρητο, για ένα δώρο ανυπέρβλητο, για ένα γεγονός που οι συνέπειες του απλώθηκαν σε ασύλληπτες εκτάσεις, στο σύμπαν. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός το κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθή όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνιο».

Αυτή η αγάπη του Θεού δεν περιορίζεται σ’ ένα λαό, σε μια κατηγορία ανθρώπων.  Απλώνεται χωρίς περιορισμούς στον κόσμο, σ’ όλη την κτίση.  Αγκαλιάζει ο,τι υπάρχει.

Το υπέροχο, αλλά τραγικό προνόμιο της ελευθερίας έχει ανοίξει μπροστά στην ανθρώπινη ύπαρξη δυό δυνατότητες: την απώλεια και την ζωή. Σκοπός του Θεού είναι να χαρίσει στο πλάσμα Του ζωή «αιώνιον ζωή».

Στην πρόσκληση για «αιώνιο ζωή», τίθεται ένας όρος: «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν...», η πίστη στον Χριστό. Αυτό σημαίνει κάτι πολύ βαθύτερο από την αόριστη «πίστη σε μια ανωτέρα δύναμη», που επικαλούνται κατά καιρούς οι άνθρωποι.  Ο Θεός δεν είναι ένα αφηρημένο αόριστο «Υπέρτατο Ον», αλλά ο Κύριος της κτίσεως και της ιστορίας, ο Οποίος ενεργεί με ανυπέρβλητη γνώσι και σοφία μέσα στο σύμπαν. Ο Θεός, στον οποίο ανήκει αυτός ο κόσμος σαρκώθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για όλους τους ανθρώπους, για να ανυψώσει την ανθρώπινη φύση και να της ανοίξει την οδό προς την θέωση. Το έργο αυτό συνεχίζεται με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, «του πανταχού παρόντος και τα πάντα πληρούντος», μέσα στον κόσμο.