-«Ο Άγγελος και το Σπουργίτι», η παράσταση που αξίζει να δείτε, όταν βρεθείτε στη Θεσσαλονίκη

«Ο Άγγελος και το Σπουργίτι» είναι μια παράσταση που δεν περιορίζεται στην ιστορική σπανιότητα της σχέσης δύο εμβληματικών καλλιτεχνών.

Είναι μια ωδή στην αυθεντικότητα, στον ρεαλισμό των στιγμών, στο θάρρος της αγάπης, στη δύναμη της τέχνης να ενώνει ψυχές πέρα από τις εποχές και τις συμβάσεις.

Με δύο εξαιρετικές πρωταγωνίστριες, σκηνοθετική διαύγεια και με ένα πιάνο που δίνει απλόχερα την απλότητα και ταυτόχρονα την ουσιαστική τρυφερότητα των τραγουδιών, το μιούζικαλ προσφέρει μια βραδιά βαθιά ανθρώπινη, αισθητικά καλαίσθητη και συγκινησιακά πλούσια.

Η Δήμητρα Αντωνακούδη, ως Εντίθ Πιαφ, ακουμπά την ενέργεια, τον αυθορμητισμό, τον συναισθηματικό παλμό, τη συγκινησιακή φόρτιση της Γαλλίδας θρυλικής τραγουδίστριας.

Η άρτια, μουσική της κατάρτιση και η δύναμη της ερμηνείας της, λαμβάνοντας σε κάθε δευτερόλεπτο, αντιληπτικά υπόψη της, την συμπεριφορική  λειτουργία της Πιάφ, απογειώνουν την παράσταση, ρυθμίζοντας στο μέγιστο, την ουσιαστική  ενέργεια που λαμβάνουν οι θεατές.

Στις στιγμές που ερμηνεύει το La vie en rose και το Padam Pada η σκηνή γεμίζει με το γνώριμο σφίξιμο στο στήθος, σαν να ζωντανεύει μπροστά μας μια φωνή που κουβαλά ρεαλισμό, δυσκολίες πραγματικής ζωής, στιγμές ονείρων, χαμόγελου, επαναπροσδιορισμού, ικανοποίησης, αλλά  και πόνου.

Η mezzo soprano Κασσάνδρα Δημοπούλου, ως Μαρλέν Ντίτριχ, αποδίδει τη θρυλική ντίβα με μια αριστοκρατική ακαμψία που σταδιακά ραγίζει, αφήνοντας να φανεί η τρυφερότητα και η αδυναμία πίσω από την εμβληματική της εικόνα.

Η φωνητική της ερμηνεία, ιδιαίτερα στα κομμάτια που απαιτούν στιλπνότητα και αποστασιοποιημένη γοητεία, είναι εντυπωσιακά ακριβής.

Οι δύο ερμηνεύτριες έχουν εξαιρετική χημεία: με βλέμματα, μικρές κινήσεις και λεπτές παύσεις δημιουργούν έναν συναισθηματικό κώδικα που οδηγεί την παράσταση.

Στο ανανεωμένο Θέατρο Αθήναιον, το μιούζικαλ των Ντάνιελ Μπόϋμαν και Τόμας Κάρυ «Ο Άγγελος και το Σπουργίτι» κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα και αποδεικνύει από την πρεμιέρα κιόλας γιατί έχει γνωρίσει τόσο μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη.

 Ο Αντώνης Καραγιάννης, με σκηνοθετική καθαρότητα και ευαισθησία, παραδίδει μια παράσταση που αγγίζει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο βιογραφικό θέατρο, το συναίσθημα και το μιούζικαλ υψηλής ποιότητας.

Θα θέλαμε το πιάνο επι σκηνής ;

Ένα πιάνο πάνω στην σκηνή,  με πιανίστα να δίνει τη δύναμη και ταυτόχρονα την απλότητα της αμεσότητας της μουσικής, ίσως να ήταν μια θετική επιλογή στην εξέλιξη της παράστασης.

Μήπως όμως το «αόρατο» πιάνο, προσθέτει περισσότερη δύναμη στις ερμηνείες;

Ρητορικά τα ερωτήματα, που μας απασχόλησαν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, προσπαθώντας αισθητικά αλλά και λειτουργικά να σταθμίσουμε τα υπέρ και τα κατά…

Πραγματικά, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να ακούγαμε  τη σκηνοθετική άποψη του Αντώνη Καραγιάννη, που προτίμησε να μην ακολουθήσει την προφανή επιλογή

Συντελεστές

Μία ιδέα του: Ντέιβιντ Βίντερμπεργκ

Κείμενο: Ντάνιελ Μπόϋμαν και Τόμας Κάρυ 

Μετάφραση: Κασσάνδρα Δημοπούλου

Σκηνοθεσία: Αντώνης Καραγιάννης

Πιάνο και Μουσική Διδασκαλία: Κωνσταντίνος Γκαρίπης

Χορογραφίες: Χρήστος Κατίδης

Σκηνογραφία / Σχεδιασμός φωτισμών: Αντώνης Καραγιάννης

Ενδυματολογία: Κωνσταντίνα Καπανίδου

Επιμέλεια Σκηνικών / Video trailer: Γεωργία Εδιρνέλη

Μακιγιάζ / Μαλλιά: Ιωάννα Ζαφειρίδου

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Πέτρου

Χειρισμός Φωτισμών: Βαγγέλης Ματίκας

Τεχνική υποστήριξη / Ήχος: Μιχάλης Βιδάλης

Βοηθός Παραγωγής: Βάνα Βουρτσάκη

Παραγωγή: Θέατρο Αθήναιον