Είναι μιά συζήτηση ανοιχτή !

Στους καφενέδες …

Και του διαδικτύου τους καφενέδες

μα και σ’ άλλους αυτούς που παραδοσιακά προσφέρουν τω όντι καφέ,

μέτριο ελληνικό ή σκέτο, εσπρέσο και φραπέ,

αμερικάνο και καπουτσίνο, φρέντο εσπρέσο

ακόμη και εσπρέσο μακιάτο !

Ανάμεσα στις ποικίλες επιλογές του καφέ,

μια συζήτηση για τις ποικιλίες των αρωμάτων,

Arabica και Ethiopian , Brazilian και πάει λέγοντας,

μια συζήτηση και για τις επιλογές των κομμάτων !

Κι αφού βούλιαξε

ο τάχα των αρίστων, ο μικρός του Μαξίμου,

αφού βούλιαξε μεσοπέλαγα

εν μέσω καταιγίδας σκανδάλων πρωτοφανούς

επιδρομής στο δημόσιο κι ευρωπαϊκό χρήμα,

αφού βούλιαξε στ’ ανοιχτά

όσο κι αν με δημόσιο χρήμα εξαγοράζει ΜΜΕ

κι εταιρείες δημοσκοπήσεων για να θαμπώνουν

την πραγματική εικόνα των καθ’ ημάς ,

κι αφού η μόνη διαφυγή του

όπως - όπως, βασίζεται στην πολυδιάσπαση

και στο πολυποίκιλο του καφενέ , της Βουλής

δεν ομιλώ απαξιωτικά για τον μέγιστο θεσμό

της Δημοκρατίας,

την απαξίωσή της από αναξίους σχολιάζω,

μιά συζήτηση στην χώρα πέρα ως πέρα

για την συνέχεια , δικαιούται, μαθές, ο τόπος

συνέχεια να έχει μετά τούτη

την λαίλαπα

που σάρωσε δημοκρατικούς θεσμούς,

που την δικαιοσύνη πειθαναγκάζει,

που το κράτος δικαίου ευτέλισε,

που αναξιοπρεπώς τα εθνικά διαχειρίζεται,

που την οικονομία καταβαραθρώνει,

που την περιφέρεια ερημώνει,

που τα Ελληνάκια ωθεί στην ξενιτιά,

που την ελευθεροτυπία αφάνισε,

που τα ανθρώπινα δικαιώματα προσβάλλει,

τι πρώτα να αριθμήσω και τι έσχατο,

μια συζήτηση

για το σήμερα και το αύριο της Πατρίδας,

για τα Ελληνάκια

την γενιά των Ελλήνων της γνώσης, της μόρφωσης,

των μεταπτυχιακών, των διδακτορικών, της πολυμάθειας των γλωσσών, της εργασιακής πολύτιμης εμπειρίας στο εξωτερικό,

των ανοιχτών οριζόντων ,

ανοιχτή η συζήτηση στα χείλη ενός Λαού ,

ενός Λαού που προηγείται της ηγεσίας του,

καταφανώς, προηγείται,

ιστορικού ενός Λαού ,

την Ρωμιοσύνη μη την κλαίς , μας παραστέκεται

ο ποιητής , βροντόλαλος τραγουδά

ο Μίκης,

έχει ψυχή τούτος ο Λαός ,

ο κατασυκοφαντημένος, ο προδομένος,

μιά συζήτηση στα χείλη του,

χωρίς Ηγεσία απομείναμε,

πρόβατα χωρίς ποιμένα ξεμείναμε,

μιά αγωνία στη συζήτηση ,

χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε,

ξαναπαρεμβαίνει ο ποιητής,

μπήκαμε μέσα σ’ όλα και περάσαμε,

στο τρελοβάπορο αρμενιστές,

εναγώνια η αναζήτηση,

το πρόβλημα δεν είναι οι απολίτικες κουβέντες

περί ενότητας και κοινών ψηφοδελτίων,

πολλοί μικροί συναχθέντες επί τω αυτώ

έναν Μεγάλο δεν κάνουν,

Ηγεσίας χρείαν έχουμε , κι όχι επιλογή καφέ,

Χαρμάνι ηγεσίας ,

τούτο η σημερινή προτεραιότητα ,

ένα σκέτο ελληνικό ,

Σάββατο πρωινό ,

Νοεμβρίου φθίνοντος,

του ΑγιαΑντρέα αντρειώνει το κρύο ,

με το καλό ο χειμώνας,

αδέρφια,

την Ρωμιοσύνη μη την κλαίς,

εκεί που πάει να σκύψει

με τον σουγιά στο κόκκαλο

με το λουρί στο σβέρκο

Νά τη πετιέται από ξαρχής ….

Με το καλό ο ασπρογένης Δεκέμβρης,

τα Νικολοβάρβαρα με το καλό

και τ’ Άγια Χριστούγεννα !

Ηγεσίας χρείαν …

Χαίρετε αγαλλόμενοι !