Το ιστορικό

12 Ιουνίου 1944: η Κυριακή Στίγκα εκτελείται από τους Βούλγαρους στα Κομνηνά. Λίγο νωρίτερα είδε να περιφέρεται το κεφάλι του σφαγιασθέντος από τους κατακτητές συζύγου της, Δημητρίου Στίγκα, στην πλατεία του χωριού μαζί με τα κεφάλια του 16χρονου Κωστάκη Παπαδόπουλου και του 20χρονου Νικολάου Σιδηρόπουλου.

Οι τρεις τους αρνήθηκαν να αποκαλύψουν στους Βούλγαρους τα κρησφύγετα των ανταρτών και περιφέροντας τα κεφάλια τους στην πλατεία του χωριού όπου συγκέντρωσαν 800 κατοίκους των Κομνηνών είχαν την ίδια απαίτηση και από αυτούς.

Η Κυριακούλα Στίγκα ανάμεσα τους γονατιστούς κατοίκους. Ένας ρώσος στρατιωτικός γιατρός απέτρεψε την τελευταία στιγμή την ομαδική εκτέλεση.

Όχι όμως και της γυναίκας, η προτομή της οποίας από την πλατεία των Κομνηνών θυμίζει τη θηριωδία των Βούλγαρων κατακτητών .

Οι Βούλγαροι αναγνώρισαν τη γυναίκα του Δημητρίου Στίγκα και μάνα των ανταρτών Κώστα και Ανδρέα.

Με συνοπτικές διαδικασίες η Κυριακούλα Στίγκα καταδικάζεται- άνευ δίκης- σε θάνατο και λέει στους εκτελεστές της: ‘και δέκα παιδιά να είχα, θα τα έστελνα στο βουνό, να πολεμήσουν για την ελευθερία της πατρίδας’.

Στο άκουσμα του ‘επί σκοπόν’ η Στίγκα , που αρνήθηκε να της κλείσουν τα μάτια, φώναξε με όση δύναμη είχε:’Ζήτω η Ελλάς’ και σωριάστηκε στην άκρη της πλατείας, εκεί που τοποθετήθηκε η προτομή της για να θυμίζει σε ντόπιους και επισκέπτες μια αληθινή Ελληνίδα, μια πατριώτισσα , μια ηρωίδα μάνα.

Σύνταξη: Τηλέμαχος Αρναούτογλου

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου