Ένα μέσο επικοινωνίας που ιδιαίτερα αγαπώ είναι το ραδιόφωνο. Και ως ακροατής και ως παραγωγός. Το κείμενο τούτο το γράφω κυρίως ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών. Σε αυτό το ρόλο έκλεισα 32 χρόνια. Και σκέφτομαι ότι πρέπει να πάρω «σύνταξη».

Το 2013 μίλησα στον Κήπο της ΕΡΑ Κομοτηνής – τότε που έκλεισε η ΕΡΤ. Ανάμεσα στα άλλα είπα και τα παρακάτω, που τα επαναλαμβάνω σήμερα.

«Μεγάλωσα με το ραδιόφωνο, το σταθμό της Κομοτηνής και όχι μόνο. Εδώ και τριάντα χρόνια έχω στενότερους δεσμούς με το ραδιόφωνο όλης της Θράκης. Μετά το 1981, όταν ανέλαβε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης τους περιφερειακούς σταθμούς, μαζί με το Στέφανο Ιωαννίδη είχα την τύχη να συζητήσω εκτενώς με τον Καμπανέλλη πώς ονειρευόμουν το πρόγραμμα και την οργάνωση του ραδιοφώνου. Από τότε πίστευα ότι ο Σταθμός της Κομοτηνής οφείλει να γίνει Σταθμός ολόκληρης της Θράκης.

Δάσκαλοί μου είναι η Κατίνα Βέικου Σεραμέτη και ο Στέφανος Ιωαννίδης, και οι δυο τους συνεργάστηκαν στη δεκαετία του ’60 με το ραδιόφωνο της Κομοτηνής σε θέματα λαογραφίας, ιστορίας και πολιτισμού. Οι ομιλίες τους συχνά αργότερα δημοσιεύτηκαν στα «Θρακικά Χρονικά» ή σε βιβλία τους. Το ραδιόφωνο στηρίζοντας λογοτέχνες, πνευματικούς ανθρώπους και πολιτιστικούς φορείς, έπαιξε σημαντικό ρόλο πνευματικής ανάτασης και στήριξης της Θράκης. Όμως και κεντρικά, ο Πολύδωρος Παπαχριστοδούλου και ο Παντελής Καβακόπουλος συντέλεσαν στην καταγραφή θρακιώτικης δημοτικής μουσικής και τραγουδιών, τα οποία αποθησαυρίστηκαν σε σχετικούς τόμους και συγγράμματα.

Από το 1984 προσωπικά συνεργάστηκα με το ραδιόφωνο της Κομοτηνής, παράγοντας εκπομπές (όπως μια σειρά για τον Κώστα Βάρναλη) που επίσης στη συνέχεια αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για άρθρα και βιβλία μου. Να θυμηθώ όμως από την τότε εμπειρία μου, μια πολύ εξαντλητική διαδικασία. Έπρεπε να γράφω στη γραφομηχανή τα κείμενα των τεσσάρων εκπομπών του κάθε μήνα, στέλνονταν στα κεντρικά, εγκρίνονταν, και μετά γινόταν η ηχογράφηση χωριστά ο λόγος, χωριστά η μουσική. Ας ομολογήσω μια αμαρτία μου – πολλές φορές άλλα έγραφα στο εγκεκριμένο κείμενο και άλλα διάβαζα. Όχι σπουδαίες αλλαγές, απλώς πίστευα και πιστεύω σε μια πιο ζωντανή ραδιοφωνική επικοινωνία».
Και λίγο παρακάτω στο ίδιο κείμενο παρατηρούσα: «Τι έγινε μετά την ελεύθερη Ραδιοφωνία + Τηλεόραση; Συχνά ασυδοσία και απόλυτη επιδίωξη του κέρδους. Όσοι αγαπούσαν το ραδιόφωνο, είχαν όνειρα για ένα πραγματικά ελεύθερο μέσο καλλιέργειας και επικοινωνίας. Αυτό επιχειρήσαμε εκείνα τα ωραία χρόνια στο ραδιόφωνο της ΦΕΞ, το Ράδιο Ξάνθη, και αργότερα στο Δημοτικό Ραδιόφωνο, στην Όμορφη Πόλη. Με αρκετή επιτυχία, οφείλω να παραδεχτώ».

Το ‘βάπτισμα’ του ερτζιανού πυρός το έλαβα το 1984 με σειρές εκπομπών στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Θράκης, και με τίτλους «Θέματα Ιστορίας και Πολιτισμού», «Κώστας Βάρναλης», «Θρακικά Περιοδικά».
Από το Ράδιο Ξάνθη της Φιλοπρόοδης Ένωσης Ξάνθης ξεκίνησα το 1988 (ήμουν τότε που άρχισε το ραδιόφωνο Πρόεδρος της ΦΕΞ) με τις εκπομπές «Λόγος και Μουσική», «Θρακικός Λαϊκός Πολιτισμός», «Πολιτιστικό Καλειδοσκόπιο», «Θεατρικά Αφιερώματα», «Κλασικά και … άλλα». Έχω πολλές κασέτες με τις εκπομπές αυτές.
Στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης «Όμορφη Πόλη» έκανα εκπομπές περίπου από την αρχή λειτουργίας του. Μετέφερα πρώτα την εκπομπή μου «Λόγος και Μουσική», μετά τα «Θεατρικά αφιερώματα» και πιο πρόσφατα «Οι μεγάλοι είναι δίπλα μας». Για τις περισσότερες εκπομπές έχω κασέτες και μετά cd.

Όλα τα ραδιόφωνα με τα οποία συνεργάστηκα εδώ και 32 χρόνια τα πονώ και τα αγαπώ. Όταν πριν από χρόνια, το 2011 συγκεκριμένα, γίνονταν συζητήσεις για το κλείσιμο του Δημοτικού Ραδιοφώνου είχα στείλει μία ανοικτή επιστολή σχετική. Παραθέτω κάποια σημεία :
«Ένα από τα ωραία επιτεύγματα της πόλης μας από την ‘εποχή Αμοιρίδη’ είναι το Δημοτικό Ραδιόφωνο. Συχνά μέσα από τις συχνότητές του ακούγεται ή υποφώσκει μια διάθεση «Να κλείσει το Δημοτικό Ραδιόφωνο. Τι χρειάζεται ;». Για να είμαι ειλικρινής, αυτές οι απόψεις εναλλάσσονται κυρίως στις αντιπαραθέσεις της πλειοψηφίας και της μείζονος μειοψηφίας.

Θα ήθελα να καταθέσω και ως πολίτης αυτής της πόλης και ως ένας από τους παλαιότερους συνεργάτες και παραγωγούς του Δημοτικού Ραδιοφώνου δύο ερωτήματα – θέσεις :
Α. Το Δημοτικό Ραδιόφωνο, δεν είναι μόνο οι 4 υπάλληλοι που πληρώνει ο Δήμος, δηλαδή ο λαός της πόλης. Το Δημοτικό Ραδιόφωνο φιλοξενεί πάνω από 30 παραγωγούς εκπομπών που καλύπτουν μεγάλο και αξιόλογο ποιοτικά μέρος του προγράμματος. Εκπομπές που φτάνουν μέσω Διαδικτύου σε όλο τον πλανήτη, καθιστώντας γνωστή την Ξάνθη για έναν ακόμη λόγο, το Δημοτικό της Ραδιόφωνο.
Β. Οι παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου ορίζουν εκπροσώπους τους στο ΔΣ του Ραδιοφώνου, άξιους συμπολίτες μας της εμπιστοσύνης και έγκρισης του Δημοτικού Συμβουλίου. Το παρόν και το προηγούμενο Διοικητικό Συμβούλιο του Ραδιοφώνου ομόφωνα αποφάσισε ότι ‘Δεν πρέπει να κλείσει το Δημοτικό Ραδιόφωνο’ (…)».

Αναμφίβολα ευγνωμονώ τους ραδιοφωνικούς σταθμούς με τους οποίους συνεργάστηκα. Το δημόσιο ραδιόφωνο στην Κομοτηνή, όπου έκανα τα πρώτα μου βήματα και τα ραδιόφωνα της ΦΕΞ και του Δήμου, όπου μου δόθηκε η δυνατότητα να αξιοποιήσω δίσκους, βιβλία αλλά και ευαισθησίες / ανησυχίες πάνω σε ποικίλα θέματα.
Κάθε εκπομπή ήταν πρώτα πρώτα μια δική μου ευχαρίστηση και ασχολία. Κάποτε έλεγα μάλιστα ότι δεν έκανε «εκπομπή» αλλά «εκδήλωση». Τα τελευταία δέκα χρόνια την Όμορφη Πόλη τη νιώθω σαν το σπίτι μου. Είναι φυσικό όμως να ολοκληρώσω τη ραδιοφωνική μου σχέση ως παραγωγού με το δημοτικό ραδιόφωνο Ξάνθης, για να αφήσω το βήμα σα άξιους/ άξιες νέους παραγωγούς. Το ραδιοφωνικό αρχείο μου είναι στη διάθεσή των φίλων Τηλέμαχου, Κικής, Γιάννη, Χρήστου, Σοφίας.
Λέω να πάρω «σύνταξη», αλλά να κρατήσω για παρηγοριά γεροντική το σταθμό της τοπικής εκκλησίας «Διακονία fm», όπου από το 2014 παράγω και παρουσιάζω την εκπομπή «Μ’ ένα βιβλίο πετάω».

Πραγματικά, το ραδιόφωνο είναι ένα ατίθασο ερτζιανό άτι…

Χριστούγεννα 2016
Θανάσης Μουσόπουλος