Τον Οκτώβριο του 1961 (πριν από 50 χρόνια) έφτανε στα χέρια του Μίκη Θεοδωράκη, που τότε βρισκόταν στο Παρίσι, ένα θεατρικό έργο εμπνευσμένο από τον απελευθερωτικό αγώνα του ιρλανδικού λαού, που περιείχε και μια σειρά ποιημάτων.

Ηταν το έργο του Ιρλανδού Μπρένταν Μπίαν «Ενας Ομηρος», σε μετάφραση Βασίλη Ρώτα - Βούλας Δαμιανάκου. Εργο και ποιήματα (15 τον αριθμό) άρεσαν στον συνθέτη, που προχώρησε αμέσως στη μελοποίησή τους.

Έξι μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1962, το έργο παρουσιαζόταν από το «Κυκλικό Θέατρο» του Λεωνίδα Τριβιζά (που είχε κάνει την πρόταση στον συνθέτη), σε σκηνοθεσία του ίδιου, σκηνικά - κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη, με την Ντόρα Γιαννακοπούλου στα τραγούδια, σημειώνοντας μεγάλη καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία. Τον ίδιο χρόνο, τα τραγούδια με τη Γιαννακοπούλου και τον Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα βγήκαν σε δίσκο (από την Columbia) και στη συνέχεια με τη φωνή του ίδιου του συνθέτη, με εξώφυλλο του Α. Τάσσου (από τη Lyra) και ταυτόχρονα από δύο γαλλικές δισκογραφικές εταιρείες. Δέκα χρόνια αργότερα (1972) ερχόταν να προστεθεί ακόμη μία εκτέλεση, από γαλλική επίσης εταιρεία, με τη Μαρία Φαραντούρη. Εργο και, κυρίως, τραγούδια (με κυρίαρχο «Το γελαστό παιδί») είχαν, στα χρόνια που ακολούθησαν, μεγάλη απήχηση, καθώς συνδέθηκαν και με ελληνικά συμβάντα.

Την Κυριακή 11 Ιουνίου 2017 στα πλαίσια της εκπομπής "Αναμνήσεις από δίσκους και μαγνητικές ταινίες" ο Βασίλης Αυγερινός και ο Τηλέμαχος Αρναούτογλου παρουσιάζουν αυτό το δίσκο 33 στροφών με τον γνωστό τρόπο που προτείνει η εκπομπή.  Τοποθετούν  το δίσκο στο πικ απ, τον προλογίζουν, ακούμε όλοι μαζί ολόκληρη την πρώτη πλευρά του, αμέσως μετά ακολουθεί ένα σχόλιο και ακολουθεί η δεύτερη πλευρά του δίσκου. Σε κάθε περίπτωση αυτό γίνεται με μια άνεση χρόνου, χωρίς άγχος και στρες, με τα κενά που υπάρχουν ανάμεσα στα τραγούδια, με την αίσθηση της απόλαυσης που αποπνέεται από μια  παραίτηση από το  τεχνητό κυνήγι του χρόνου που μας επιβάλλεται,  στη σύγχρονη κοινωνία.

Ακούστε και εδώ την εκπομπή: