Το σημαντικό όμως είναι να …Ανταμώσουμε.. για μία ακόμη φορά..

 

Η  βροχή ανέβασε τον πήχη και έβαλε το συγκριτικό πλεονέκτημα στις δυσκολίες που έτσι και αλλιώς έχει ο αγώνας των 100 μιλίων στα ορεινά της Ξάνθης, δοκιμάζοντας το μυαλό και το σώμα των αθλητών. Ίσως περισσότερο δοκίμασε τις αντοχές υπομονής και έγνοιας των συνοδών, φίλων, γνωστών και συγγενών...

Ο αγώνας ROUT (Rodopi Ultra Trail) των 100 μιλίων  ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου στο Δασικό Χωριό της Ξάνθης και μετά  από 22 ώρες και 13 λεπτά πρώτος τερμάτισε ο Παύλος Μαυρογιάννης, για τρίτη φορά, ενώ πρώτη γυναίκα και 6η στη γενική κατάταξη ήταν η Κανταρζίνα Γεγκόσκα.

Ίσως δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία για αυτόν τον αγώνα η πρωτιά αλλά ο τερματισμός..... θα τολμούσαμε να πούμε ότι ίσως ούτε ο τερματισμός έχει μεγάλη σημασία, όσο η συμμετοχή και αυτό γιατί οι δυσκολίες του αγώνα είναι τέτοιες που, πολλές φορές, υπερβαίνουν την ανθρώπινη φύση.

Στη διοργάνωση, που κάνει γνωστή την ορεινή Ξάνθη και φέρνει τη Σταυρούπολη στις σκέψεις ανθρώπων από όλη την Υδρόγειο, έλαβαν μέρος πολλοί Ξανθιώτες και άνθρωποι από την ευρύτερη περιοχή, είτε στο αγωνιστικό κομμάτι, είτε στο εθελοντικό, γιατί επίσης σημαντικό είναι το μέρος του εθελοντισμού που κάνει την Ξάνθη Ξεχωριστή και τους Ξανθιώτες να τολμούν και να πετυχαίνουν πολλά και σημαντικά πράγματα για την περιοχή.

Συνολικά 160 δρομείς βρέθηκαν τα ξημερώματα της Παρασκευής στην αφετηρία του ιστορικού, πλέον, αγώνα που διεξάγεται στην περιοχή  και φέτος είχε επετειακό χαρακτήρα καθώς συμπληρώθηκαν 10 χρόνια.

10 χρόνια  επισκέψεων στην περιοχή για προπονήσεις καθ όλη τη διάρκεια του έτους, δέκα χρόνια όσμωσης, συνεύρεσης, παρέας ιδιαίτερης, ζεστής, ανθρώπινης, φυσικής, 10 χρόνια εικόνων από την απίστευτη φύση με τη χλωρίδα και την πανίδα της να μας ξεπερνά με την αισθητική και την ηρεμία της.... 10 χρόνια ιδρώτα και αναμνήσεων, σκληρών, σημαντικών, ρεαλιστικών, χαμογελαστών, άμεσων και ευλογημένων.

90 από τους 160 αθλητές υψηλού επιπέδου έφτασαν τελικά στον τερματισμό και αυτό από τη μια δείχνει τις μεγάλες δυσκολίες που κρύβει αυτός ο αγώνας αλλά και τα ψυχικά αποθέματα που διαθέτουν οι αθλητές. Οι σωματικές δυνατότητες πολλές φορές θεωρούνται δεδομένες και η ψυχή τις περισσότερες φορές κάνει τη διαφορά.

Χαρακτηριστικό είναι για το νόημα του αγώνα, αυτό που σημείωσαν οι διοργανωτές:

"ROUT WEEK - Αν αυτός είναι ο τελευταίος μας ROUT, πως θα θέλαμε να τον ζήσουμε;
-------
Υπάρχει μια εβδομάδα κάθε χρόνο, λίγο πιο ξεχωριστή για κάποιους από εμάς.

Είναι μια βδομάδα με μια παλέτα έντονων και αλληλοσυγκρουόμενων συναισθήματα. Ένταση, αδρεναλίνη, κούραση, χαμόγελο, συμπαράσταση, κρύο, μοναξιά, αδελφοσύνη… μια γενική ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ!

Το άβολο κυριαρχεί. Δεν είμαστε στο στοιχείο μας. Όμως η κούραση, το ξενύχτι, η πείνα και η δίψα είναι μέρος του παιχνιδιού που μας φέρνει σε επαφή με μια αρχέγονη σχέση. Αυτή με τη Φύση. Κάτι θα πάρουμε – κάτι θα δώσουμε.

Το σημαντικό όμως είναι να …Ανταμώσουμε.. για μία ακόμη φορά..

Για να πούμε τα παλιά και να δημιουργήσουμε τις ιστορίες του μέλλοντος.

Για να τιμήσουμε τους προηγούμενους και να αφήσουμε παρακαταθήκη στους επόμενους…

Και πως μπορεί να γίνει αυτό;
Πολύ απλά. Αν σκεφτούμε ότι αυτός μπορεί να είναι ο τελευταίος μας ROUT, πως θα θέλαμε να τον ζήσουμε;"

 

Και του χρόνου γεροί και γεμάτοι θέληση να ξανανταμώσουμε στα βουνά της καρδιάς μας.

 

 

 

 

 

Σύνταξη: Τηλέμαχος Αρναούτογλου

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου

Αθλητικά
Κοινωνικά
Πολιτιστικά
Τοπικά