Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἀγαπητοί Διδάσκαλοι καί Ἐκπαιδευτικοί,

Γονεῖς καί Κηδεμόνες,

            Μία νέα σχολική χρονιά ξεκινᾶ σήμερα καί ὅπως κάθε τί καινούργιο γεννᾶ ἐλπίδες καί προσδοκίες σέ ὅλους, μαθητές, μαθήτριες, γονεῖς καί ἐκπαιδευτικούς. Ἐλπίδες πού φέρνουν μαζί τους τό φῶς τῆς γνώσης, ἀνοίγουν τίς προοπτικές τῆς προόδου καί ἀποκαλύπτουν τίς λεωφόρους τῆς δημιουργικότητας. Πράγματι ἀπό σήμερα τό σύνολο τῆς ἐκπαιδευτικῆς κοινότητας μετά τήν θερινή ἀνάπαυλα, μπαίνετε, ὡς ἄλλοι ἀθλητές, στό στίβο τοῦ ἀγώνα γιά τή μάθηση.

            Ὅμως ὁ ἀγώνας αὐτός δέν εἶναι εὔκολος. Πῶς θά κρατήσουμε τήν ἐλπίδα ζωντανή; Πῶς θά κρατήσουμε τό φῶς ἀναμμένο; Σοφοί ἄνθρωποι, οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, οἱ προστάτες τῆς Παιδείας οἱ τρεῖς Ἱεράρχες μᾶς διδάσκουν μέ τά ἔργα τους, ἀλλά κυρίως μέ τό παράδειγμα τῆς φωτεινῆς τους ζωῆς:

●πώς ἡ γνώση ὀφείλει νά συνδυάζεται μέ τήν ἀρετή,

●πώς κάθε τί τό ἀγαθό καί ὠφέλιμο κατακτᾶται μέ κόπο καί προσπάθεια,

●πώς ἡ χαρά δέν ταυτίζεται μέ τήν ἀπόλαυση,

●πώς ἡ ἐλπίδα δέν εἶναι μία ἀφηρημένη ἰδέα ἤ μία ψυχολογική κατάσταση ἀλλά ἕνα ζωντανό πρόσωπο, τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ σημερινή κοινωνία θεωρεῖ ξεπερασμένη τήν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἀγνοεῖ ἤ τήν προσπερνᾶ. Μέ αὐτό τόν τρόπο ὅμως βυθίζεται διαρκῶς στή δίνη μίας βαθειᾶς κρίσης, χωρίς πυξίδα καί χωρίς ἐλπίδα.

Ὁ Χριστός μέσα σέ μία κοινωνία πού βυθίζεται στό σκοτάδι τοῦ φόβου μᾶς στηρίζει μέ τόν λόγο του «Ἔχετε θάρρος, Ἐγώ εἶμαι κοντά σας, μή φοβεῖσθε». Μέ ἀφοβία, λοιπόν, μέ θάρρος καί ἐλπίδα ἄς ἀρχίσουμε τή νέα σχολική χρονιά γιά νά βάλουμε θεμέλια γιά τήν πρόοδο καί τήν δημιουργικότητα.

Μέ πατρικές εὐχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΘΩΡΙΟΥ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ