Συνεννόηση… κλαρίνο

Η αγορά έκλεισε για ν’ ανοίξουν τα σχολεία, ώστε… να κλείσουν τα σχολεία και ν’ ανοίξει η αγορά… Τι δεν καταλαβαίνουμε!

Αυτό είναι το σχέδιο, το οποίο, βεβαιότατα, έχει και «επιμέρους», γιατί σχέδιο χωρίς… τέτοια, τι σχέδιο θα ήταν…

Να φανταστώ ότι υπάρχει και «εφεδρεία», αλλά και όσα έχουμε μάθει να αποκαλούμε από το μνημόνιο και μετά, «πλαν μπι»…

Ότι θα νοσταλγούσαμε εκείνες τις… υπέροχες μέρες της τρόικας, των κυβερνήσεων συνεργασίας (με επικεφαλής τραπεζίτες), των θεσμών και του «πρώτη φορά Αριστερά» ούτε που θα το φανταζόμασταν λίγους μήνες πριν. Ασχέτως, αν φαντάζουν σαν κάτι λιγότερο από… αιώνας.

Είναι που ο χρόνος είναι σχετικός… Αλλά, κυρίως, αμβλυγώνιος.

 

Στις 11 Ιανουαρίου ανοίγουν τα σχολεία και… «τα σκυλιά δεμένα». Γιατί αυτός είναι… ο ευσεβής πόθος της κυβέρνησης. Να σταματήσει η «εξ’ αποστάσεως» και να έρθουμε… πιο κοντά, αλλά κρατώντας τις αποστάσεις. Και οι μαθητές να επιστρέψουν στον φυσικό τους χώρο. Τον οποίο αρχίζουν να τον αισθάνονται αφύσικο… κι αυτό δεν είναι καθόλου φυσικό.

Γι’ αυτό και… ποδαρικό με το κλείσιμο των μικρομεσαίων.

Να κάτσει κάπως η «σκόνη», μπας και κάτσει και η… μπίλια. Διότι, σου λέει, είστε «εστία μόλυνσης», κύριοι. Εσείς.

Όχι όμως οι σουπερμαρκετάδες. Κι ας στεκόμαστε στην ουρά για ένα ξύδι.

Η τοπική αγορά που διασωληνώνεται -για το καλό της- άρχισε να βγάζει τα μαχαίρια. Και να τα ακονίζει… Γιατί, βλέπει το… τρένο να έρχεται.

Και οι… μετωπικές, ως γνωστόν, συνήθως, αφήνουν τα τρένα ανεπηρέαστα…

 

Και κάπως έτσι, περνάνε οι πρώτες μέρες του 21. Αυτού του απελευθερωτικού έτους και… σωτήριου (όπως, με ένα μαγικό τρόπο, θα θέλαμε να είναι…).

 

Καθώς περιμένουμε τον… λογαριασμό της περιόδου των Χριστουγέννων, σε κανά δυο μέρες, δηλαδή, ο άλλος, αυτός, από την μετακίνηση των ταξιδιωτών από τη Μ. Βρετανία ήρθε… εξπρές. Τέσσερα τα κρούσματα του μεταλλαγμένου -κι έξω από δω…

Τα παιδιά, επέστρεψαν σπίτι και τον «έφεραν» πεσκέσι. Αλλά οι ειδικοί δεν έχουν πειστεί ότι είναι τόσο πολύ μεταδοτικός, όσο θεωρείται ή φαίνεται.

Και στην τελική, οι «4» μπήκαν σε καραντίνα και… κρίμα, δηλαδή, που είδαν τις οικογένειές τους με το… κιάλι, ή τέλος πάντων, με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Γιατί, κανείς δε θέλει να πιστέψει ότι η καραντίνα δεν ακολουθήθηκε κατά γράμμα και η μετάλλαξη έκανε… ρεβεγιόν, ελεύθερη κι ωραία...

 

Παρόλα αυτά, διαρρέεται πως ένας λόγος του κλεισίματος της αγοράς είναι και η μετάλλαξη και οι… παραλλαγές της (σε χακί, μας τελείωσε, κυρία μου…).

 

Γιατί, μπορεί οι ειδικοί να παραμένουν «καθησυχαστικοί», εντούτοις, επισημαίνουν πως δεν ξέρουν την έκταση που έχει λάβει…

Αχ, αυτή η «έκταση» είναι… προέκταση του φυσικού επακόλουθου «γίναμε μπάχαλο», γι’ αυτό ας επικεντρωθούμε σ’ αυτά που γνωρίζουμε, στα επιδημιολογικά δεδομένα, δηλαδή και στο ποια είναι η διασπορά και ποια ήταν η επίδραση της κινητικότητας και αν αυτό μπορεί να έχει… επιδημιολογικές συνέπειες στις καταγραφές των παραμέτρων της»…

Καταλάβαμε; Δεν πειράζει (που δεν…)

 

Είναι και το «καμπανάκι» από το ECDC (όχι… ACDC, βρε, αν και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσου… «βαράει μουσική»), που επισημαίνει πως δεν είναι δυνατόν σε αυτή τη φάση να απαντηθούν ερωτήματα, που… σέρνουν οι μεταλλάξεις.

Ερωτήματα, του τύπου: ποια είναι η επίπτωση τους στην πορεία της νόσου ή ποια, η επίπτωσή τους στην... αποτελεσματικότητα των εμβολιασμών, θεωρούνται, προς ώρας… «ταμπού»…

Και ρίχνει το μπαλάκι στα ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία και καλεί να… κάνουν γενετικές αναλύσεις αντιπροσωπευτικών δειγμάτων από άτομα που έχουν διαγνωσθεί θετικά στον κορωναϊό, προκειμένου να εντοπίσουν έγκαιρα νέες μεταλλάξεις…

Και γιατί αυτή η πρεμούρα; Διότι, λέει, μπορεί τα μέχρι τώρα στοιχεία να μη δείχνουν ότι προκαλούν πιο σοβαρή νόσο, τα προκαταρτικά ευρήματα, όμως, δείχνουν πως αυτές (οι μεταλλάξεις, ντε) μπορεί να είναι πιο μεταδοτικές…

Δηλαδή, τι καταλαβαίνουμε από το Κέντρο… Σίβυλλα; Πρώτον, ότι δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε κάτι χειροπιαστό για την μετάλλαξη του ιού (εδώ δεν έχουμε αποσαφηνίσει τον ίδιο τον ιό…) και δεύτερον, πως κάποιος ασχολείται με τα… προκαταρκτικά.

 

Και καθώς μια ουρά συνειρμών, όπως:

ο κίνδυνος περαιτέρω εξάπλωσης αυτών των νέων μεταλλάξεων στην Ευρώπη, μπορούν να οδηγήσουν σε περισσότερες νοσηλείες και θανάτους και βεβαίως σε αυξημένη πίεση στα συστήματα υγείας, δε βοηθά καθόλου στην «ψυχολογία μας», ας επικεντρωθούμε σε μια πιο… ανώδυνη αλληλουχία εννοιών, παύλα, μηνυμάτων: η συνέχιση τήρησης των μέτρων είναι ουσιώδης, όπως η συνέχιση των μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων, καθώς και οι βελτιωμένοι μηχανισμοί επιτήρησης, διάγνωσης, ιχνηλάτησης και ανίχνευσης

Πολίτες… πανεπιστήμονες του 21ου αιώνα, ενωθείτε!…

 

Γεγονός είναι ότι όποιος αισθάνεται «άνετος» με το λεξιλόγιο της… νέας πραγματικότητας, έχει το δικαίωμα σε αυτοσχεδιασμούς…

Γι’ αυτό και από σήμερα, η κυβέρνηση ακούει σε άλλο όνομα.

«Μανωλιός». Γιατί, σχεδόν, ούτε… αλλιώς τα έβαλε, μόνο αρκέστηκε να τα… ψεκάσει με άρωμα εκλογών… Που, οι ειδικοί (οι άλλοι, όχι οι λοιμωξιολόγοι) το αποκαλούν «εκλογική ετοιμότητα» (sic) και δεν είναι πολύ βαρύ και σου δίνει κι ένα… πλεονέκτημα -για όποτε αποφασίσει ο κορωναϊός…

Τα επιμέρους: «αναδιάταξη δυνάμεων», «διορθωτικές παρεμβάσεις» και «στροφή προς τα δεξιά», θεωρούνται… αδόκιμα.

Παρωχημένες έννοιες μιας άλλης, πολιτικής εποχής, όταν δεν ήταν ακόμη τόσο… απολιτίκ.

 

Άλλωστε, αν είναι να μιλάμε για αναδιατάξεις, παρεμβάσεις και στροφές, ας επικεντρωθούμε στη… Στροφή της Ροδόπη, το χωριό στο δήμο Αρριανών που είναι σε αυστηρή καραντίνα από την πρωτοχρονιά και μέχρι τις 10 Ιανουαρίου, ύστερα από τα πολλά κρούσματα και τον έναν νεκρό…

Μια… κλειστή στροφή, που θυμίζει… Μύκη στην πρώτη καραντίνα, είναι σε θέση να πυροδοτήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό του θυμικού μας κι εκατοντάδες αντικρουόμενα συναισθήματα (αλλά όλα αρνητικά…) να εκραγούν, διαδοχικώς, εντός μας…

Εκεί, που καμία γάτα και κανένας σκύλος δεν πρόκειται να πάθει σοκ και κανένα πουλάκι δεν κινδυνεύει από καρδιακή προσβολή, εξαιτίας του εκκωφαντικού θορύβου…

 

Όχι, όχι, βρε… «Μανωλιό» μου, είναι γνωστό πως όλες αυτές οι φωτογραφίες με τα πεσμένα φτερένια σώματα ήταν από την Ιταλία -αλήθεια, τι φτιάχνουν εκεί πέρα οι άνθρωποι, «σιντριβάνια» ή… βόμβες… νυχτερίδας και σακάτεψαν την εγχώρια ορνιθολογία… Έλεος!

 

Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε  να είναι παρμένες από την ελληνική πραγματικότητα.

Αφού και τα πουλιά μας, σαν κι εμάς είναι. Ανθεκτικά! Παντός καιρού…

Σταθερά και ευέλικτα, απολύτως προσαρμοσμένα στις συνθήκες στις οποίες και διαβιούν… με αξιώσεις. Χωρίς αλλοίωση της στρατηγικής τους…

 

Κι αυτά κι εμείς σταθήκαμε στο ύψος μας και την Πρωτοχρονιά κι εδώ και δέκα μήνες -και τώρα. Για μετά, ποιος ξέρει; Τουλάχιστον, για τους δίποδους…

Γιατί, τα άλλα, έχουν τα φτερά…

Ένα φραπ και λίγο πιο μακριά. Ένα φλιπ και λίγο πιο ψηλά…

 

Ποιος ξέρει; Ίσως υποστούμε κάποια… μετάλλαξη -να σεταριστούμε και με την εποχή, όχι μόνο του κορωναϊού…

Γιατί κι αυτή, θεωρητικά, δείγμα προσαρμοστικότητας είναι.

Αλλά, θα απαιτούνταν μια… σαρωτική μετάλλαξη. Άντε, έστω… δομική.

Γιατί, όσο περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο περισσότερο «βουλιάζουμε». Όλο και περισσότερο «στεκόμαστε».

Κι απλώς, περιφερόμαστε. Αναμένοντας… ες αύριον τα σπουδαία…

 

Συλλέγοντας… ορφανά μηνύματα. Που θα τα διαβάσουμε, θα τα σκεφτούμε, θα τα αναλύσουμε. Αλλά αύριο.

Κι όσο τα συλλέγουμε, τόσο αυτά… στοιβάζονται. Και χάνεται ο λογαριασμός.

Αλλά και η ευκαιρία.

Για ένα… φλιπ. Ή έστω… φραπ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σύνταξη: Ελευθερία Μούκανου

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου

Κοινωνικά
Πολιτιστικά
Τοπικά