Το τελευταίο ποιητικό άσμα του Μίμη Σουλιώτη, που πέθανε τον Νοέμβριο του 2012, στα 63 του χρόνια, νοσηλευόμενος στη Θεσσαλονίκη για καρδιολογικό πρόβλημα, κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις «Ερμής». Τίτλος : «Αθήνηθεν». Είναι 57 ποιήματα που παρωδούν, με τον χαρακτηριστικό παιγνιώδη τρόπο του, την πόλη που λατρεύουμε να «μισούμε»: Την Αθήνα. Την γενέτειρα πόλη και του ιδίου, την οποία αποχωρίστηκε για να ζήσει στη Φλώρινα ,απ΄όπου κατάγεται η γυναίκα του και όπου ξεχώρισε ως πανεπιστημιακός, ποιητής, και εκδότης. Το προηγούμενο βιβλίο ήταν η συλλογή πολιτικών άρθρων για την αριστερά με τίτλο «Η αυθάδεια των αθώων» (Επίκεντρο).
Η γραφή και εδώ έχει σαρκαστικό τόνο. Η γλώσσα ανάμεικτη: Λόγια και λαϊκότροπη. Οι αναφορές στην Ιστορία συνδυάζονται με εικόνες του σήμερα. Η αρχαιότητα εμφανίζεται μαζί με το μοντέρνο. Το χιούμορ παρωδεί την στομφώδη ιστορικότητα.
Αυτό που εκόμισε στον σύγχρονο ποιητικό λόγο ο Αθηναιο – Φλωρινιώτης καθηγητής είναι η ακομπλεξάριστη παρωδία προσώπων , αντιλήψεων και καταστάσεων του χώρου που, εδώ και δεκαετίες, έχει εξασφαλίσει ένα είδος κριτικής ασυλίας, όπως είναι ο χώρος του προοδευτικού πανεπιστημιακού κατεστημένου, της διανόησης και της λογοτεχνίας εν γένει.
«Χρόνια διαμένω σε απόσταση από Σένα /
είχε γίνει απόστημα και έσπασε, και τώρα /
ούτε Σου λείπω ακριβώς μήτε μου λείπεις. /
Οι ίσκιοι Σου , πυκνώματα αλλοτινών ζώντων, /
με πατούν και βγάζω ένα πύον όπως η μπόρα /
σε τμήματα της Σταδίου σαν γενικεύσεις /
από νερά δύο μόλις πόντων».
*
Ο ποιητής, ο δημιουργός, ο πολιτιστικός εργάτης δεν έχει πατρίδα – πατρίδα του είναι ο άνθρωπος. Ο Μίμης Σουλιώτης ένας άξιος εργάτης του πνεύματος, ένας εκφραστής της εποχής και του τόπου.
Θανάσης Μουσόπουλος
Ξάνθη, Ιανουάριος 2015
Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου