Εμείς στη Ροδόπη βγάλαμε τα…. κανό. Στον Έβρο, τα παγοπέδιλα. Αλλά στην ορεινή Ναυπακτία, δε βγάλανε τίποτα… Βάλανε… Ντεντέκτιβ. Γιατί… εξαφανίστηκε ένας δρόμος και οι χωριανοί στην Ποκίστα τον παρακαλούν να επιστρέψει, πίσω…

Η σφοδρή κακοκαιρία που έπληξε όλη σχεδόν τη χώρα, δεν μπορεί να αποτελεί «είδηση», με το βάθος και το ύψος που της προσδίδεται... «Καιρός του είναι», όπως λέγανε και οι παλαιοί. Μόνο που εν έτει 2021, τα προβλήματα που προκλήθηκαν «ταιριάζουν» σε πολίτες του 60…

Τότε, δηλαδή, που ακόμα δεν είχαν σχεδιαστεί για να υλοποιηθούν τα έργα υποδομής που απαιτήθηκαν τα επόμενα 50 χρόνια. Κατανοητός ο συλλογισμός;

Και κάποια υλοποιήθηκαν -δεν υπάρχει αμφιβολία. Και η ποιότητα της ζωής, κουτσά-στραβά, έδειχνε να πηγαίνει προς το καλύτερο.

Μέχρι που πέσαμε στην… χιονοκαταιγίδα. Της τρόικα…

Ναι. Δεν καταλαβαίνω, γιατί απ’ το πρωί, όλοι μιλούν για το «σπάνιο» φαινόμενο, λες και πρόκειται για όψιμο φρούτο της… Νέας Γουινέας.

Αφού, εμείς, στην Ελλάδα, γνωρίζουμε… «τι εστί βερίκοκο», από δεκαετίας…

Και συνεχίζουμε. Φορτωμένοι με τα «ντε σου», της «από δεκαετίας», κρίσης, όμως και με τα «φρέσκα», του κορωναϊού.

Σαν ένας σύγχρονος «Προμηθέας Δεσμώτης»… Αλλά χωρίς διάθεση για «ηρωική αντίσταση»… Γιατί, εμείς, (έτσι, όπως «το κόβω») δε θα είχαμε πρόβλημα να υποκύψουμε στο θέλημα του «Δία»… Αρκεί να μας αφήσει στην ησυχία μας και τη μακαριότητά μας…

Όμως, εκείνον τον ρωτήσαμε;

Δεν ξέρω εάν, αυτά που βιώνουμε, είναι το αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής και άρα η σφοδρότητα της φύσης στέκεται «κόντρα» στα κουδουνάκια της υποτιθέμενης ευμάρειά μας ή απλώς η κατάσταση μεγεθύνεται, επειδή, η υπομονή μας κάνει διακοπές (από καιρό)… σε πιο εύκρατα κλίματα.

Μήπως το «ήταν στραβό το κλίμα, το ’φαγε κι ο γάιδαρος» απηχεί το σωματικό και ψυχικό μας άλγος, το οποίο, εικάζω πως «σφραγίστηκε»  από την αρνητική διάθεση να αφήσουμε το πρωί το κρεβατάκι μας. Μια τέτοια, πλημμυρισμένη, παγωμένη και αποκομμένη χειμωνιάτικη μέρα…

Και, γιατί, να το κάνουμε δηλαδή;

Αφού τα πράγματα είναι προσδιορισμένα. Και χάσκουν κάτω από τεράστιες φωτεινές επιγραφές, ορατά και «μασημένα», στην περίπτωση που υπάρχουν και… απρόσεχτοι, κατά την ώρα της παράδοσης… Γιατί, το μήνυμα θα πρέπει να σταλεί, αλλά και να παραδοθεί, σε όλους τους αποδέκτες. Μην έχουμε «απώλειες» και… «ζητηθούν και ρέστα»… Η εποχή δε δίνει -μόνο παίρνει. «Ρέστα».

Γι’ αυτό, αν για την κακή μας μέρα -που το πιθανότερο να ήτανε και άσπρη, λόγω των πυκνών χιονοπτώσεων (ολούθε)- σκεφτήκαμε να διαμαρτυρηθούμε για την έλλειψη οργάνωσης ή την ανυπαρξία σε έργα υποδομών, κακοτεχνίες και έλλειψη προγραμματισμού, θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε, πριν… σιωπήσουμε.

Γιατί αυτό είναι λεξιλόγιο… «μιλένιουμ» και δεν το αναγνωρίζει το σύγχρονο ότοκορέκτ. Μην πω ότι το ότοκορέκτ δεν αναγνωρίζει και… όσους το χρησιμοποιούν. Και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Καθώς, τα.. αυτογκόλ κοστίζουν, όπως απέδειξε αυτή η τελευταία 20ετία…

Άλλωστε, άλλα είναι τα προβλήματα. Εσύ μπορεί να… κουβαλάς ολόκληρη την οικοσκευή, επειδή, λόγω των πλημμυρών, το σπίτι μοιάζει με τρύπια βάρκα, αλλά μην ξεχνάς να φοράς μάσκα. Α, και τα ράπιντ τεστ συνεχίζονται, κατά τόπους, αν βεβαίως μπορείς να φτάσεις στο σημείο που διενεργούνται. Που μπορείς, αν φοράς βατραχοπέδιλα…

Και τα εμβόλια γίνονται, αλλά αυτά δε σε αφορούν ακόμη. Όχι, επειδή τρέχεις πίσω απ’ την τοστιέρα, που (ειρήσθω εν παρόδω) απεδείχθη δεινή κολυμβήτρια και κινδυνεύεις να την χάσεις από τα μάτια σου (γι’ αυτό, κολύμπα…), αλλά επειδή δεν… ήρθε ακόμα η ώρα σου.

Που πολύ πιθανόν να μην έρθει και σύντομα. Δηλαδή, αυτόν τον χρόνο, σίγουρα…

Όχι δε φταίει που ξαφνικά «γίναμε πολλοί», μετά και την αναφορά για «Μακεδόνες στην Ελλάδα» από τον Πενταρόφσκι. Αναμενόμενο, μετά τις Πρέσπες (και τη μικρή και τη μεγάλη), που «πέρασαν», από μια… πατριωτικά σκεπτόμενη κυβέρνηση και… άφησαν να «περάσουν», η επίσης, πατριωτικά και σκεπτόμενη αντιπολίτευση και λοιπές κοινοβουλευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου…

Είναι που «βάρεσε» εθνικισμός στα… εμβόλια! Δηλαδή, όχι σε αυτά καθαυτά αλλά, στους μεγάλους αγοραστές, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο που βρίσκονται, λέει σε «αδυσώπητο ανταγωνισμό», αλλά και οι μεγάλοι προμηθευτές (οι εταιρίες, ντε…), σε ένα παιχνίδι εξουσίας και αθέτησης συμφωνιών υπέρ αυτού που δίνει τα περισσότερα…

Και πού το περίεργο δηλαδή; Τι πυρηνικός πόλεμος, τι… κορωναϊός; Αφού έτσι «παίζεται το παιχνίδι»; Αυτή δεν είναι μια… φυσιολογική αντίδραση των ανθρώπων που τυχαίνει να κυβερνούν τον κόσμο, ανά τους αιώνας; Σκέφτηκε κανείς να τους κλείσει ραντεβού με κανά ψυχίατρο κι αρνήθηκαν; Οπότε, γιατί μας προκαλεί εντύπωση; Τουλάχιστον, ο ιός δεν έχει αλλάξει τον «πυρήνα» του ανθρώπινου είδους. Φυσιολογικά πράγματα… Και άρα, εξίσου φυσιολογικό, ότι «όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια…».

Δηλαδή, «τίγκα» από τέτοια είναι οι σελίδες της Ιστορίας και της παγκόσμιας και της ελληνικής… Απλώς, εμείς είμαστε πάντα οι βάτραχοι. Ενδημικοί και παραλήμνιοι, ολίγον τσαχπίνηδες και τραγουδισταράδες, αλλά… μπακακάκια.

Κι εδώ, που τα λέμε, καλύτερα. Ξέρεις πού βρίσκεσαι, βρε παιδί μου. Και το κυριότερο δεν έχεις να φοβάσαι από τίποτα... διαδικασίες μετάλλαξης του DNA - να έχουμε κι άλλα...

Δηλαδή, σκεφτείτε στην υποθετική περίπτωση εμβολιασμού να πάς βατράχι και να επιστρέψεις… κροκόδειλος. Όπως, δηλαδή, φοβούνται ότι θα μετατραπούν στην Αμαζονία και δεν πάνε να εμβολιαστούν οι άνθρωποι. Που μπορεί να είναι ιθαγενείς, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και… ανενημέρωτοι.

Και μάλιστα, από «σίγουρη πηγή». Ο Μπολσονάρου δεν έλεγε τον Δεκέμβριο ότι το εμβόλιο της Pfizer μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους «σε κροκόδειλους»; Οι ιθαγενείς, μας φταίνε τώρα. Τουλάχιστον, εκείνοι δε νοιάζονται για «χαμένες δόσεις», ούτε και… χαμένες ευκαιρίες. Αυτοί, αν μη τι άλλο,  παραμένουν πιστοί στο… είδος τους.

Όχι, σαν εμάς, που ως… αμφίβια το «παίζουμε δίπορτο».

Και στα… ποτάμια και στα… γρασίδια, αναλόγως την περίσταση

Και ζευγάδες και παπάδες

Και με τα… βατραχοπέδιλα και με τα… χιονοπέδιλα

Και «επιφανείς» και… φτωχοδιάβολοι

Και γαλαντόμοι και ζήτουλες…

Και με την πατρίδα και με την πατριδοκαπηλία

Και με τις Πρέσπες και με… τις Βόλβες -λέμε, τώρα…