Σήμερα, ανήμερα του εορτασμού της 8^ης Μάρτη, κορυφώνονται οι εκδηλώσεις της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος που πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Στην Ξάνθη, το συλλαλητήριο διαμαρτυρίας θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Ελευθερίας στην 5:30 το απόγευμα, από το σύλλογο γυναικών Ξάνθης – μέλος της Ο.Γ.Ε.- ενώ θα ακολουθήσουν δύο διαδικτυακές εκδηλώσεις, η μία με θέμα: η Γυναίκα στα χρόνια της πανδημίας» και η δεύτερη: «Βία και Γυναίκες»…

Φιλοξενούμενη στο Δημοτικό Ραδιόφωνο το μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας Βούλα Μαχαιρίδου, υπογράμμισε την υποχρέωση του φόρου τιμής στις γυναίκες –υφάντρες της Νέας Υόρκης και την πρώτη απεργιακή κινητοποίηση το 1857 -που σηματοδότησε την απαρχή του γυναικείου κινήματος- καλώντας τις σύγχρονες γυναίκες να ακολουθήσουν εκείνα τα χνάρια, «σπάζοντας τις αλυσίδες του ατομισμού, ενδυναμώνοντας τον συλλογικό αγώνα για την εργασία, την υγεία, τα παιδιά μας», αναδεικνύοντας τα δύο ζωτικής σημασίας ζητήματα, που όπως επισήμανε δεν αφορούν μόνο στις γυναίκες -αν και αντανακλώνται σε αυτές με τον πλέον εύγλωττο τρόπο- αλλά αφορούν σε όλη την κοινωνία: την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στην υγεία, αλλά και τη βία.

Ταυτόχρονα επισήμανε το πισωγύρισμα που παρατηρείται στα εργασιακά κεκτημένα… ήδη από την μνημονιακή περίοδο, όπως η εργασία από 15χρονα , αλλά και οι τελευταίες εξελίξεις, σχετικά με την άρση του οκτάωρου και παγίωση του δεκάωρου εργασίας, αλλά και «υπερωρίες με αμοιβή… ρεπό».

Η πανδημία, όπως είπε, απογύμνωσε τα προβλήματα που υπήρχαν όλα αυτά τα χρόνια στην υγεία. «Εμείς από την αρχή λέγαμε, ένα χρόνο πριν, ότι θα πρέπει να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά και να γίνει επίταξη του ιδιωτικού για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση», σημείωσε.

Αντίθετα, όπως  τόνισε, σημειώθηκε αποδυνάμωση και των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, με το υγειονομικό προσωπικό του να προσπαθεί να συμβάλει στην προσπάθεια που γίνεται στα νοσοκομεία της χώρας, τα οποία και αυτά, ωστόσο, μετατράπηκαν, τελικά σε νοσοκομεία κόβιντ, με τους πολίτες να δέχονται πίεση όχι μόνο από τον κορωναϊό αλλά και από τις υπόλοιπες ασθένειες…

«Η ατομική ευθύνη που τόσο προωθήθηκε στο πρώτο κύμα και υιοθετήθηκε από μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, δεν μπορεί να καλύψει τα κενά και την ευθύνη που έχει η πολιτεία», σημείωσε, προσθέτοντας ότι θα πρέπει άμεσα να ενισχυθεί το ΕΣΥ με μόνιμες προσλήψεις. «Θα πρέπει να ενδυναμωθούν τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, αλλά και τα Αγροτικά Ιατρεία», σχολίασε.

Ως συγκοινωνούντα δοχεία, ανέδειξε την κατάσταση στην εκπαίδευση, επισημαίνοντας ότι είναι λογικό να γίνει μετάδοση του ιού, καθώς τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν, όπως οι μόνιμες προσλήψεις, όχι μόνο σε εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά και σε επίπεδο καθαριότητας, αντιμετωπίζονται  (ήδη στο τρίτο κύμα) ως απλό αίτημα.

Ανέφερε ότι ο εμβολιασμός γίνεται με ρυθμούς χελώνας, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «μιλάνε μόνοι τους οι αριθμοί και… οι ρυθμοί», ενώ διερωτήθηκε: έπρεπε δηλαδή να περάσουμε μια πανδημία για να δημιουργηθούν εμβολιαστικά κέντρα, λαμβάνοντας αφορμή από το παιδικό εμβολιαστικό πρόγραμμα, το οποίο, όπως είπε δεν παρακολουθείται από κάποιον δημόσιο οργανισμό, αλλά αποτελεί πάντα «ατομική ευθύνη της μητέρας»…

«Επιβαρυμένη όπως είναι η γυναίκα με πολλαπλούς ρόλους και ευθύνες, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι εκείνη επιβαρύνθηκε και με την ασθένεια του κορωναϊού καθώς κλήθηκε να έχει την ευθύνη για τα μέλη της οικογένειά της που νόσησαν ή προσπαθώντας να συμπαρασταθεί σε άτομα με ειδικές ανάγκες ή και ηλικιωμένους, εντός της οικογένειάς της».

Μάλιστα, προέταξε την δική της εμπειρία, αναφερόμενη στο γεγονός ότι νόσησε η ίδια και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της… «και η μόνη που χτύπησε την πόρτα μας ήταν η αστυνομία για να μας ζητήσει να μην βγούμε από το σπίτι», ενώ, όπως υπογράμμισε «θα έπρεπε, τουλάχιστον να υπάρχει μια δημοτική δομή (στο δήμο Αβδήρων) για να στηρίξει την κατάσταση».

«Η πανδημία έχει ξεγυμνώσει κυριολεκτικά το δημόσιο σύστημα υγείας», υπογράμμισε, προσθέτοντας πως ο δημόσιος τομέας είναι αυτός που καλείται να αντιμετωπίσει τις μεγάλες κρίσεις που σημειώνονται.

Επίσης, όπως δήλωσε, η πανδημία κατάφερε να αναδείξει διογκώνοντάς τα, τα χρόνια προβλήματα της κοινωνίας μας, όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία, αλλά και η ψυχική υγεία. Επισήμανε ότι κατά το πρώτο κύμα αυξήθηκε η χρήση ψυχοφαρμάκων, ενώ υπογράμμισε ότι η βία δεν είναι μόνον η σεξουαλική κακοποίηση, η οποία, όπως είπε «αποτελεί την πλέον αποκρουστική μορφή της», αλλά υπογράμμισε ότι η ρίζα της βίας είναι πολύ βαθιά και αφορά σε πολλές εκφάνσεις της κοινωνικής δραστηριότητας της ζωής μιας γυναίκας.

«Βία δεν είναι όταν μια γυναίκα για να προσληφθεί εκβιάζεται να μη μείνει έγκυος; Ότι κάνει δυο και τρεις δουλειές με ελαστικούς όρους εργασίας για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στον οικογενειακό προγραμματισμό; Ότι οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται να αφήσουν, ουσιαστικά τα παιδιά τους, για να πάνε να εργαστούν εκτός του τόπου κατοικίας τους;».

«Εμείς αυτό που θέλουμε να αναδείξουμε είναι ότι η βία κατά των γυναικών είναι πολύμορφη και πρέπει να την εξετάζουμε συνολικά. Τι κάνει η κοινωνία, ποια πρότυπα προβάλει ο ατομικισμός και ο εγωκεντρικός τρόπος ζωής ή η εξουσία. Ζούμε σε μια καπιταλιστική η κοινωνία και αυτά προωθεί… Άρα, κι αυτά είναι τα αποτελέσματα -δε ζούμε σε έναν αγγελικό κόσμο που ξαφνιάζεται όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα», επισήμανε.

Συγχρόνως, τόνισε ότι το «ζητούμενο» είναι πως θα αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο. «Τα όποια μέτρα θα πρέπει να χτυπήσουν τη ρίζα του προβλήματος να μη δίνουν έδαφος στους θύτες αλλά και να υπάρχουν εκείνες οι δομές που θα φροντίσουν ουσιαστικά και για το διάστημα που απαιτείται τα θύματα».

Η κ. Μαχαιρίδου κάλεσε τις γυναίκες αφετέρου να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις της ΟΓΕ και του Συλλόγου Γυναικών Ξάνθης, αλλά και να αναπτύξουν συλλογική δράση, καθώς ήδη κεκτημένα δικαιώματα υποχωρούν, ενώ τα βασικά προβλήματα που αναδύονται δεν αποτελούν μόνο αιτήματα των γυναικών, αλλά και των ανδρών, δηλαδή, ολόκληρης της κοινωνίας.

Ακούστε την κ. Β.Μαχαιρίδου.