Σαράντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και φανερά συγκινημένη κατέθεσε την προσωπική της μαρτυρία για τα όσα έζησε εκείνες τις ημέρες η Ειρήνη Κατωπόδη μιλώντας στην ενημερωτική εκπομπή του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ξάνθης.

Η Ειρήνη Κατωπόδη μοιράστηκε για πρώτη φορά με τους ακροατές του Δημοτικού Ραδιοφώνου τον τρόπο με τον οποίο βίωσε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, λέγοντας “ήμουν και εγώ εκεί στο Πολυτεχνείο, μαθήτρια τότε της 5ης Γυμνασίου στο 2ο Γυμνάσιο Θηλέων Αθηνών”, που τα απογεύματα πήγαινε στο φροντιστήριο Κύκλος που βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου.

Η κυρία Κατωπόδη ανακαλεί στην μνήμη της εκείνες τις ημέρες, λίγο πριν τις 17 Νοεμβρίου, καθώς όπως είπε, όλη την εβδομάδα μαζί με άλλους μαθητές πήγαιναν στον χώρο του Πολυτεχνείου, όπου γινόταν η κατάληψη από τους φοιτητές, ενώ πλήθος κόσμου κατέκλυζε καθημερινά τους γύρω δρόμους και κυρίως την Πατησίων, όπου είχε σταματήσει η κυκλοφορία των αυτοκινήτων και στα τραμ που περνούσαν οι φοιτητές τοποθετούσαν πανό με συνθήματα, όπως άλλωστε αποκαλύπτεται και από το φωτογραφικό υλικό της εποχής.

Οι φοιτητές ήταν  εγκλωβισμένοι, χωρίς φαγητό μέσα στο Πολυτεχνείο, όπου είχαν στηθεί και πρόχειρα ιατρεία και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με τον έξω κόσμο ήταν ο ραδιοφωνικός σταθμός που έπαιξε σημαντικό ρόλο για την ενημέρωση και την κινητοποίηση των πολιτών της Αθήνας, που άκουγαν τις εκκλήσεις των φοιτητών, συγκεντρώνονταν στο Πολυτεχνείο, μετέφεραν φάρμακα και τρόφιμα, διαδηλώνοντας ταυτόχρονα κατά της χούντας.

Ήταν Παρασκευή 17 Νοεμβρίου, συνέχισε η Ειρήνη Κατωπόδη, το πλήθος γύρω από το Πολυτεχνείο είχε πυκνώσει, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές ήταν ακροβολισμένοι στις ταράτσες των κτιρίων, ήμουν και εγώ εκεί από νωρίς το απόγευμα, θυμάται , όταν δίπλα μου ακριβώς έπεσε κάτω ένας νεαρός, κάλεσαν το ασθενοφόρο που ήρθε και τον πήρε, ήθελα να πάω και εγώ μαζί του, αλλά δεν με άφησαν. Λίγο μετά μπήκα μέσα στο Πολυτεχνείο, παρατήρησα τα τρόφιμα και τα φάρμακα που είχε φέρει ο κόσμος, ο κόσμος που ερχόταν για συμπαράσταση ολοένα και πύκνωνε, φωνάζοντας συνθήματα όπως “Κάτω η Χούντα” και “Ο φασισμός δεν θα περάσει”.

Βγήκα έξω από το κτίριο του Πολυτεχνείου, λίγη ώρα  πριν τα μεσάνυχτα, που έκλεισαν οι πόρτες, και κάθισα στα κάγκελα, εξομολογείται η Ειρήνη Κατωπόδη, τονίζοντας είχα άγγελο, βοήθησα  έναν κύριο που έψαχνε την κόρη του που φορούσε τυρκουάζ μπλούζα, όταν τη βρήκαμε με πήραν μαζί τους και φύγαμε λίγες ώρες μόνο πριν στείλουν τα τανκς. Με έσωσε το τυρκουάζ χρώμα, λέει χαρακτηριστικά και συνεχίζει την αφήγηση των γεγονότων, όπου ύστερα από αλλεπάλληλα μπλοκ της αστυνομίας βρέθηκε στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, που ήταν έρημη και ευτυχώς περνούσε ένα μόνο ταξί, που επιβιβάστηκε για να πάει στο σπίτι της και όταν έφθασε ο οδηγός της είπε “Όχι κορίτσι μου δεν θέλω λεφτά, αύριο θα είμαστε ελεύθεροι’.

Έξω από το σπίτι την περίμεναν γεμάτες αγωνία η αδελφή της και η μητέρα της, αφού οι γονείς της δεν γνώριζαν ότι ήταν στο Πολυτεχνείο και η αδελφή της το είχε μάθει από έναν γνωστό τους, που την είχε δει νωρίτερα στο χώρο. Μάλιστα, η ίδια είχε βρει στον χώρο ένα δακρυγόνο που το πήρε μαζί της, αλλά η μητέρα της το πέταξε.

Από τα παιχνίδια της ζωής, λέει η Ειρήνη Κατωπόδη, στο κτίριο του Πολυτεχνείου της κατάληψης του 1973, έναν χρόνο αργότερα έδινα εισαγωγικές εξετάσεις, ενώ με συγκίνηση θυμάται το φίλο της Θωμά Βασιλειάδη, φοιτητή  στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, ο  οποίος έχει φύγει από τη ζωή, και την περίοδο του ‘73 ήταν ανάμεσα στους φοιτητές που εξεγέρθηκαν στην Θεσσαλονίκη, συνελήφθησαν και βασανίστηκαν.

‘Τιμή και δόξα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου και σε όσους συμμετείχαν στην εξέγερση’. Με αυτά τα λόγια η Ειρήνη Κατωπόδη έκλεισε την κατάθεση της προσωπικής της μαρτυρίας για τον Νοέμβριο του 1973.

Αφορμή για να μοιραστεί τις αναμνήσεις της με τους ακροατές/τριες μας στάθηκε η αναφορά κατά τη διάρκεια της εκπομπής ότι κατέθεσαν τα προηγούμενα χρόνια τις μαρτυρίες τους από την εξέγερση του Πολυτεχνείου στο δημοτικό ραδιόφωνο οι αείμνηστοι φίλοι της καθηγητές της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης Γιώργος Κολάρος και Βασίλης Μαρκόπουλος, όπως και η πρόεδρος του συλλόγου Κυπρίων Ξάνθης Ελένη Χατζηγεωργίου, φοιτήτρια τότε του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, αλλά και ο Δάσκαλος Θανάσης Μουσόπουλος ο οποίος εξιστόρησε πως βίωσε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου….

Ακούστε τη μαρτυρία της Ειρήνης Κατωπόδη.