Ένα ακόμη τραγούδι που δίνει σχήμα και μορφή στις σκέψεις μας, όπως εξελίσσονται μέσα στην καθημερινότητά μας και αντιμετωπίζουμε άλλες φορές παθητικά και άλλες φορές με ενεργή παρόρμηση και ταυτόχρονα άρει τα σχήματα και τις μορφές και πετά πάνω, ψηλά, στην ουσία των αισθήσεων, της ενέργειας, της αντίληψης, των βιωμάτων μας ….. της ζωής…..δίνει ο Γιώργος Φρατζολάς που κινείται στη σύγχρονη πραγματικότητα και εμπνεόμενος, ταξιδεύει με το ιστιοφόρο του σε θάλασσες ανθρώπων που συνεχίζουν να αναζητούν το μυστήριο της ύπαρξης.

Σας αφιερώνουμε τους στίχους….

Ἀλὶ στὸν κορυφαῖο ὅταν θὰ πέσει

Ποιὰ ἀγκαλιὰ θὰ τὸν σηκώσει

Ἅμα μοναχός του ὅλους τοὺς ἔχει διώξει

 Ἀλὶ σὲ μένα χωρίς ἐσένα

Και απολαμβάνουμε μαζί σας τον Αντώνη Μουσαδέ, σε μια ξεχωριστή, ώριμη ερμηνεία:

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

στίχοι, μουσική: Γιώργος Φραντζολάς

ερμηνεία: Αντώνης Μουσαδές

μουσική επιμέλεια, ενορχήστρωση, προγραμματισμός, ηχοληψία: Βαγγέλης Κοντόπουλος

συμμετείχαν οι μουσικοί:

 Βαγγέλης Κοντόπουλος, μπάσο

 Μάριος Βλάχος, ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα

Κωνσταντίνος Φραντζολάς, πλήκτρα, φωνητικά ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

 Στίχοι

 Βάλε στὸ κατάρτι ψηλὰ ἕνα ἀμπέλι

κρασὶ γεμάτο – κι ἄιντε ὡς τὸν πάτο

 Βάλε στὰ πανιὰ ἀσκιὰ καινούργια

καὶ ἄιντε γιούργια μέσ' τὰ παλιούρια

 Ἀλὶ στὰ μπάζα, στὰ σκουπίδια

 στὰ ἠλεκτρονικὰ μου ἀντικλείδια

ποὺ ἀνοίγουν πόρτες, ἀνοίγουν ρότες

 καὶ περπατῶ μέσα σὲ σιδερένιες μπότες

 μὰ δὲ μοῦ ἀνοίγουν τὴν καρδιά σου

καὶ τὰ ξεθυμασμένα ὄνειρά σου

 ἀλὶ σὲ μένα, χωρὶς ἐσένα

 ρίξε στὸ πέλαγο μέλι καὶ γάλα

ρίξε στὸ κῦμα μιὰ ἄδεια μπουκάλα

Πλάι σου θὰ ρίξω μιὰ σάπια βάρκα

Τὴν πόρτο φόλα, τὴ μάγκνα σου κάρτα

Ἀλὶ στὸ νοῦ μου, ἀλὶ στὸ ροῦ μου

ἀλὶ στην σκάρτη βίδα τοῦ μυαλοῦ του

 ἀλὶ στὴ στέρνα τῆς ψυχῆς μου

 κι ἀλὶ στὸν καναπέ τῆς λογικῆς μου

στὴν ἀντηλιά μου, στὴ μοναξιά μου

 ἀλὶ στὴ μαύρη τρύπα τῆς καρδιᾶς μου

 ἀλί σὲ μένα, χωρὶς ἐσένα

Θρύψαλα τῆς ζωῆς μου ἡ βιτρίνα

Καινούργια ψώνια, καινούργια γκρίνια

Πάνω στὴ σκηνὴ, μὲ κομμένη ἀνάσα, κομμένη ἀτάκα

passato la fiesta

 Κι ἀλὶ στὰ πέτσινα στὶς κάσκες

Ἀλὶ στὴν γκαρνταρόμπα μὲ τὶς μάσκες

 Ἀλὶ στὸ τί θὰ ποῦν καὶ ἄν θ’ ἀρέσει

 Ἀλὶ στὸν κορυφαῖο ὅταν θὰ πέσει

Ποιὰ ἀγκαλιὰ θὰ τὸν σηκώσει

Ἅμα μοναχός του ὅλους τοὺς ἔχει διώξει

 Ἀλὶ σὲ μένα χωρίς ἐσένα