Προς τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό
της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Μεγάλη Παρασκευή αδελφοί

Ο Κύριος επάνω στον Σταυρό «κλίνας την κεφαλή παράδωκε το πνεύμα». Έκλεισαν τα μάτια που σαγήνευαν τα πλήθη. Σταμάτησε η καρδιά που ο κτύπος της ήταν του κόσμου ο ρυθμός. Νεκρώθησαν τα καταστόλιστα από τις ευεργεσίες και ευλογίες χέρια Του, που ένωσαν την γη με τον ουρανό και τα σημαδεμένα από τις οδοιπορίες πόδια Του ακινητοποιήθηκαν. Τι θα απογίνει το Πανάχραντο και αιματοβαμένο σώμα Του. Δεν φαίνεται να Τον σκέπτεται κανείς.

Σιωπή, ερημιά γύρω από Εκείνον που έπλασε τους ανθρώπους και πέθανε για όλους.

Ξαφνικά όμως μέσα στο σκοτάδι κινείται με σταθερό βήμα μια σκια. Είναι ο Ιωσήφ ο βουλευτής, ο κρυφός μαθητής του Χριστού. Τόλμησε και πήγε στο Πιλάτο και ζήτησε το Σώμα του Κυρίου. Αγοράζει συνδόνα και μύρα και παραχωρεί τον δικό του τάφο.

Παραμερίζει τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά του, δεν φοβάται, δεν υπολογίζει τους κινδύνους και τις συνέπειες της ενέργειας του γιατί αγαπάει και η αγάπη διώχνει τον φόβο.

Η αγάπη του προς τον διδάσκαλο, το θάρρος και η τόλμη του εξασφάλισαν το αιώνιο μνημόσυνο του Ιωσήφ.

Μπροστά στον Σταυρό του Χριστού κρίθηκε ο Ιωσήφ με την στάση του.

Κρίθηκε ο ευμετάβλητος λαός, που πριν από λίγες μέρες τον υποδεχόταν με τα ωσανά στα Ιεροσόλυμα και σήμερα Μεγάλη Παρασκευή φώναζαν άρων άρων σταύρωσον Αυτόν.

Κρίθηκαν οι νομοθέτες του Ισραήλ, κρίθηκε ο προδότης μαθητής, κρίθηκε ο Πέτρος που τον αρνήθηκε, κρίθηκε ο ληστής που τον ομολόγησε και που με το μνήσθητι μου άνοιξε τον Παράδεισο, κρίθηκαν οι Αρχιερείς, κρίθηκε ο Πιλάτος.

Μπροστά στον Σταυρόν Χριστού, στο ζυγό της δικαιοσύνης, κρινόμαστε όλοι Αδελφοί. Καθημερινά, δίνουμε εξετάσεις.

Κρινόμαστε για το τι επιλέγουμε στη ζωή μας, τι επιθυμούμε, τι κάνουμε.

Κρινόμαστε για το αν ζούμε με το όραμα της δικαιοσύνης της ειρήνης και της αγάπης.

Κρινόμαστε αν στο πρόσωπο του άλλου βλέπουμε τον Χριστό, αν μας διακρίνει το πνεύμα της ειλικρίνειας και της εντιμότητας.

Κρινόμαστε καθημερινά για την δική μας θέση άπέναντι στο σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία όταν λέμε ότι πιστεύουμε στον Χριστό αλλά πράττουμε τα αντίθετα με το θέλημα Εκείνου, κατά τις επιθυμίες μας.

Το δικαιολογημένο παράπονο του Χριστού «με τιμάτε με τα χείλη αλλά η ζωή σας απέχει από μένα».

Με ονομάζετε φως και δεν με βλέπετε.

Με ονομάζετε οδό και δεν με βαδίζετε.

Με ονομάζετε Σωτήρα αλλά δεν θέλετε την σωτηρία σας.

Γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Ευαγγελιστής της αγάπης. «Αυτή δε εστίν η κρίσις, ότι το φως ελήληθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος η το φως, ην γαρ πονηρά τα έργα αυτών».

Ο άνθρωπος σήμερα αδελφοί ζητάει την χαρά, την ειρήνη, την ελπίδα που απουσιάζουν από την ζωή μας και δεν μπορεί να μας τα προσφέρει ούτε ο σύγχρονος πολιτισμός τον οποίον θεοποιήσαμε ούτε η τεχνολογία την οποία ειδωλοποιήσαμε, αλλά μόνο ο Χριστός.

Μπροστά στον Εσταυρωμένο Χριστό ας έλθουμε με ταπείνωση με μετάνοια, επαναλαμβάνοντας τον λόγο του ευγνώμονος ληστού «Μνήσθητι μου Κύριε εν τη  Βασιλεία Σου».

Εύχομαι Καλή Ανάσταση.

Διάπυρος προς τον Παθόντα και Ταφέντα Κύριον ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ